Doberman Pharaoh - Cradle Of Filth

To and fro, through freeze and thaws

From zenith to nadir

The universal tug of war

Saw lines drawn in the sands appear

Divisions of a promised land

And Hell for those that dwelt

Beneath a Pharaoh’s granite hand

Where death wed something else

Millennia swam passed

Since the covened Ark

Ran aground on Ararat…

But anew, tempered shadows grew

Out of Midian, strewing fear

Over verdant lawns, the resurgent storms

Led a desert son to sear

From the palace orchard I espied…

(Where swooning trees and moonless beams vied

For the painted eye of the royal bride

Whose gliding curves were deified)

…beyond Her grace where love would die

Wretched destiny arrive

Back and forth the prophet came

Riddled with a tongue of plagues

That would render might Egypt lame

If the rage of God stayed unassuaged…

I listened with a heavy heart

But unveiled to the threats

This Hebrew in a jackal’s mask

Would dredge into effect

Thenceforth the Nile reddened

S if Set stretched His hand

To beset the damned

And bruised with flies

The skies grew leadened

But these miracles, feared

Were all but reared

By nature, whose law alone

Stood that revered

This hysteria passed, but still the mark

Of Yahveh burned on in the dark

One final time, on the steps to the shrine

Of Thoth, I twined with fate

«Let my people go»

«Still my word is no»

«Then Death shall be the deciding plague»

Since the crimes divine I left behind

I’d warred with every tribe that plied

In holy vestament, but with time

Bored sore of clawing what was mine

I laid my bones and made my throne

With a view to paradise

Thenceforth the heavens deafened

As if great beasts

Were unleashed to feast on man

And with carrion span

Michael was weaponed

To descend with scorn

A dark reform

Through Pi-Ramses

Skinning mine and Her firstborn

Thus suspiria passed each sacred mark

Of Yahveh, bleeding in the dark

With nauseous dawn, a cry, forlorn

Unified from plazas deep

The prophet’s curse

Far worse had worked

To wrest the war in me from sleep

Drowned in light, a downward light

Bathed the snaking exodus

Through the wilderness

As the Aeons crept

Impressed with fresh bloodlust

Heen en weer, door vriezen en ontdooien

Van zenit tot nadir

Het universele touwtrekken

In het zand getekende zaaglijnen verschijnen

Verdelingen van een beloofd land

En de hel voor degenen die woonden

Onder de granieten hand van een farao

Waar de dood met iets anders trouwde

Millennia zwommen voorbij

Sinds de verbonden Arko

Gestrand op Ararat...

Maar opnieuw groeiden getemperde schaduwen

Uit Midian, angst zaaiend

Over groene gazons, de weer oplevende stormen

Leidde een woestijnzoon om te schroeien

Vanuit de paleisboomgaard zag ik…

(Waar bezwijmende bomen en maanloze stralen wedijverden)

Voor het geschilderde oog van de koninklijke bruid

waarvan de glijdende bochten werden vergoddelijkt)

...buiten Haar genade waar liefde zou sterven

Het ellendige lot komt aan

Heen en weer kwam de profeet

Doorzeefd met een tong van plagen

Dat zou Egypte kreupel maken

Als de woede van God niet getemperd bleef...

Ik luisterde met een zwaar hart

Maar onthuld aan de bedreigingen

Dit Hebreeuws in het masker van een jakhals

Zou in werking treden

Voortaan werd de Nijl rood

S if Set strekte zijn hand uit

Om de verdoemden te belagen

En gekneusd met vliegen

De lucht werd loodhoudend

Maar deze wonderen, gevreesd...

Waren alles behalve grootgebracht

Van nature, wiens wet alleen

Stond dat vereerd

Deze hysterie ging voorbij, maar nog steeds het teken

Van Yahveh brandde aan in het donker

Nog een laatste keer, op de trappen naar het heiligdom

Van Thoth ben ik verstrengeld met het lot

"Laat mijn mensen gaan"

"Toch is mijn woord nee"

«Dan zal de dood de beslissende plaag zijn»

Sinds de goddelijke misdaden die ik achterliet

Ik had gevochten met elke stam die meedeed

In Heilig Gewaad, maar met de tijd

Verveeld pijnlijk van het klauwen van wat van mij was

Ik legde mijn botten en maakte mijn troon

Met het oog op het paradijs

Voortaan is de hemel verdoofd

Als grote beesten

Werden losgelaten om te smullen van de mens

En met aas overspanning

Michael was bewapend

Om met minachting af te dalen

Een duistere hervorming

Door Pi-Ramses

De mijne en haar eerstgeborene villen

Zo passeerde suspiria elk heilig merkteken

Van Yahveh, bloedend in het donker

Met misselijk ochtendgloren, een kreet, verloren

Verenigd vanuit de diepe pleinen

De vloek van de profeet

Veel erger had gewerkt

Om de oorlog in mij uit mijn slaap te halen

Verdronken in het licht, een neerwaarts licht

Baadde de kronkelende exodus

Door de wildernis

Terwijl de eonen kropen

Onder de indruk van verse bloeddorst