Blackest Magick In Practice - Cradle Of Filth

I wish upon a star

And think of all the things

I should have asked

Instead, I let the moment pass

And now I’m bleeding

On her faded photographs

Tears

So hard to swallow

Sorrow blears and leaves me hollow

Empty years, I should have followed

My inamorata to the grave

Uncertain words my heart denied

Now seem so trivial

I lost it all the night she died

Lies!

She is alive!

Beneath the ice

Only darkest mirrors crack this

Curse

And I, immersed

Invoke the worst

Blackest Magick put to practice

I remember then

When the Autumn moon

Would turn us back again

We’d laugh and bask

Amidst the underworld of men

Both citing Baudelaire

As our immoral saviour

Tears

So hard to swallow

Sorrow blears and leaves me hollow

Empty years, I should have followed

My inamorata to the grave

Words are so benumbing

In my head, I hear the drumming

Summoning, the dead are coming

From fetid crypts my lips create

Now grave powers start to rise

Deflowerers shall suffer

And witness to your sacrifice

Lies!

She is alive!

Beneath the ice

Only darkest mirrors crack this

Curse

And I, immersed

Invoke the worst

Blackest Magick put to practice

I think upon our time

Those golden summers

Of love echo so sublime

As do winters drinking

Too much festive wine

Now the seasons shift

Neath a creeping mist of horror

Malefic entities

I call upon thee

Vibrating cosmic threads

With shredded flesh

Manifest destinies

For those opposing me

Everyone is killable

Some just choose a vulgar death

Now we will see

What terrors shall be

The dark crimson sea

Drags the sun to oblivion

Faced demons

Arousing fire with tongues

Laced with vicious memories

Spatter twisted trees

Rape is returned a thousandfold

In the garden of unearthly delights

Only when their minds lie in ruin

Will I then hand them the knife

Towers fall like broken skies

Crashing through to Hell

Where amid the debris, angels writhe

Lies!

She is alive!

Beneath the ice

Only darkest mirrors crack this

Curse

And I, immersed

Invoke the worst

Blackest Magick put to practice

Death left me hopelessly blinded

Resigned to the wrongs of his design

I will never be alright

Never be alright

Never see the light

That shone in the heart of heaven

Ik wens een ster

En denk aan alle dingen

Ik had het moeten vragen

In plaats daarvan laat ik het moment voorbijgaan

En nu bloed ik

Op haar vervaagde foto's

tranen

Zo moeilijk om door te slikken

Verdriet schalt en laat me hol

Lege jaren, had ik moeten volgen

Mijn inamorata naar het graf

Onzekere woorden die mijn hart ontkende

Lijkt nu zo triviaal

Ik ben het de hele nacht kwijt dat ze stierf

Leugens!

Ze is in leven!

Onder het ijs

Alleen de donkerste spiegels kraken dit

Vloek

En ik, ondergedompeld

Roep het ergste aan

Blackest Magick in praktijk gebracht

Ik herinner me dat toen

Wanneer de herfstmaan

Zou ons weer terugbrengen?

We zouden lachen en koesteren

Temidden van de onderwereld van mannen

Beide citeren Baudelaire

Als onze immorele redder

tranen

Zo moeilijk om door te slikken

Verdriet schalt en laat me hol

Lege jaren, had ik moeten volgen

Mijn inamorata naar het graf

Woorden zijn zo vernederend

In mijn hoofd hoor ik het drummen

Oproeping, de doden komen eraan

Van stinkende crypten die mijn lippen maken

Nu beginnen ernstige krachten te stijgen

Ontmaagders zullen lijden

En getuige van uw opoffering

Leugens!

Ze is in leven!

Onder het ijs

Alleen de donkerste spiegels kraken dit

Vloek

En ik, ondergedompeld

Roep het ergste aan

Blackest Magick in praktijk gebracht

Ik denk aan onze tijd

Die gouden zomers

Van liefde echo zo subliem

Net als winters drinken

Te veel feestwijn

Nu verschuiven de seizoenen

Neath een sluipende mist van horror

malafide entiteiten

ik roep u aan

Vibrerende kosmische draden

Met versnipperd vlees

manifeste lotsbestemmingen

Voor degenen die tegen mij zijn

Iedereen is te doden

Sommigen kiezen gewoon voor een vulgaire dood

Nu zullen we zien

Welke verschrikkingen zullen zijn?

De donkere karmozijnrode zee

Sleept de zon naar de vergetelheid

geconfronteerd met demonen

Vuur aanwakkeren met tongen

Doorspekt met wrede herinneringen

Spat verwrongen bomen

Verkrachting wordt duizend keer teruggegeven

In de tuin van onaardse geneugten

Alleen als hun geest in puin ligt

Zal ik ze dan het mes geven?

Torens vallen als gebroken luchten

Crashen door naar de hel

Waar te midden van het puin, engelen kronkelen

Leugens!

Ze is in leven!

Onder het ijs

Alleen de donkerste spiegels kraken dit

Vloek

En ik, ondergedompeld

Roep het ergste aan

Blackest Magick in praktijk gebracht

De dood liet me hopeloos verblind

Heeft zich neergelegd bij de fouten van zijn ontwerp

Het komt nooit goed met me

Komt nooit goed

Zie nooit het licht

Dat scheen in het hart van de hemel