A Gothic Romance (Red Roses for the Devil's Whore) - Cradle Of Filth

Evening minuetto in a castle by the sea

A jewel more radiant than the moon

Lowered her mask to me

The sublimest creature the Gods, full of fire

Would marvel at making their Queen

Infusing the air with her fragrant desire

And my heart reeled with grave poetry

From grace, I fell in love with her

Scent and feline lure

And jade woodland eyes that ushered in the impurest

Erotic, laden fantasies amid this warm Autumn night

She lulled me away from the rich masquerade

And together we clung in the bloodletting moonlight

Pearled luna, what spell didst thou cast on me?

Her icy kiss fervoured my neck

Like whispering waves 'pon Acheron’s beach

In a whirl of sweet voices and statues

That phantomed the dying trees

This debauched seductress in black, took me

In a pale azured dawn, like Ligeia reborn

I tore free of my sleep-sepulchre

On the sea misted lawn where stone figures, forlorn

Lamented the spectre of Her

Bewildered and weak, yet with passion replete

I hungered for past overtures

The curse of unrest and her ardent caress

Came much more than my soul could endure

I, at once, endeavoured to see her again

Stirring from midnight’s inertia

Knowing not even her name

On a thin precipice over carnal abyss

I danced like a blind acolyte

Drunk on red wine, her dead lips on mine

Suffused with the perfume of night

For hours I scoured the surrounding grounds

In vain that we might meet

When storm clouds broke, ashened, fatigued

I sought refuge in a cemetery

Sleep, usher dreams

Taint to nightmares from a sunless nether

Mistress of the dark

I now know what thou art

Screams haunt my sleep

Dragged from nightmares thou hast wed together

Lamia and Lemures

Spawned thee leche

To snare my flesh

Portrait of the dead countess

Deep stained pain that I had dreamt

Flaunted demise, life’s punishment

Leaving little strength to seal this wretched tomb

But poised nectar within my stirs

Up feverous desire and morbid purpose to search

Through cobwebbed drapery to where she swoons

Goddess of the graveyard, of the tempest and moon

In flawless fatal beauty, her very visage compels

Glimpses of a heaven where ghost companies fell

To mourning the loss of god in blackest velvet

Enrobed in their downfall like a swift silhouette

Fleeting, enshadowed

Thou art privy to my sin

Secrets dead, wouldst thou inflict

The cruel daylights upon my skin?

Dost thou not want to worship me

With crimson sacrifice

So my cunt may twitch against thy kiss

And weep with new-found life?

Red roses for the Devil’s whore

Dark angels taste my tears

And whisper haunting requiems

Softly to mine ear

Need-fires have lured abominations here

Nocturnal pulse

My veins spill forth their waters

Rent by lips I cherish most

Awash on her perfidious shores

Where drowning umbra o’er the stars

Ebon’s graves where lovers whore

Like seraphim and Nahemah

Pluck out mine eyes, hasten, attest

Blind reason against thee, Enchantress

For I must know, art thou not death?

My heart echoes bloodless and incensed …

Doth temptation prowl night in vulvic revelry

Did not the Queen of Heaven come as Devil to me?

On that fatal Hallow’s Eve when we fled company

As the music swept around us in the crisp, fated leaves

Under horned Diana where her bloodline was sewn

In a graveyard of Angels rent in cool marbled stone

I am grieving the loss of life in sombre velvet

Enrobed in Death’s shadow like a swifter silhouette

Avondmenuet in een kasteel aan zee

Een juweel dat stralender is dan de maan

Ze liet haar masker naar mij zakken

Het sublieme schepsel de Goden, vol vuur

Zou zich verbazen over het maken van hun koningin

De lucht doordrenken met haar geurige verlangen

En mijn hart wankelde van ernstige poëzie

Uit genade werd ik verliefd op haar

Geur en kattenlokmiddel

En jade bosogen die het onzuiverste inluiden

Erotische, beladen fantasieën te midden van deze warme herfstnacht

Ze wiegde me weg van de rijke maskerade

En samen klampten we ons vast in het bloedvergietend maanlicht

Geparelde luna, welke betovering heb je op mij uitgesproken?

Haar ijzige kus vurige mijn nek

Als fluisterende golven 'op het strand van Acheron'

In een werveling van lieve stemmen en standbeelden

Dat fantoomde de stervende bomen

Deze losbandige verleidster in het zwart, nam me mee

In een bleke azuurblauwe dageraad, zoals Ligeia herboren

Ik scheurde mijn slaapgraf los

Op het met zee begroeide gazon waar stenen figuren, verlaten

betreurde het spook van haar

Verbijsterd en zwak, maar vol passie

Ik hongerde naar oude ouvertures

De vloek van onrust en haar vurige streling

Kwam veel meer dan mijn ziel kon verdragen

Ik probeerde haar meteen weer te zien

Roeren vanuit de traagheid van middernacht

Zelfs haar naam niet wetende

Op een dunne afgrond boven een vleselijke afgrond

Ik danste als een blinde acoliet

Dronken van rode wijn, haar dode lippen op de mijne

Doordrenkt met het parfum van de nacht

Urenlang speurde ik het omliggende terrein af

Tevergeefs dat we elkaar zouden ontmoeten

Toen onweerswolken braken, vergrijsd, vermoeid

Ik zocht mijn toevlucht op een begraafplaats

Slapen, dromen inluiden

Besmeurd met nachtmerries vanuit een zonloze onderwereld

Meesteres van het donker

Ik weet nu wat je bent

Geschreeuw spookt door mijn slaap

Uit nachtmerries gesleept ben je met elkaar getrouwd

Lamia en Lemures

Heb je leche voortgebracht

Om mijn vlees te verstrikken

Portret van de dode gravin

Diepgevlekte pijn waarvan ik had gedroomd

Gepronkte ondergang, levenslange straf

Er blijft weinig kracht over om dit ellendige graf te verzegelen

Maar evenwichtige nectar in mijn roers

Koortsachtig verlangen en morbide doel om te zoeken

Door spinnenwebben naar waar ze in zwijm valt

Godin van het kerkhof, van de storm en de maan

In vlekkeloze fatale schoonheid dwingt haar gezicht

Glimpen van een hemel waar spookbedrijven vielen

Om te rouwen om het verlies van god in het zwartste fluweel

Gehuld in hun ondergang als een snel silhouet

Vluchtig, geschaduwd

U bent bekend met mijn zonde

Geheimen dood, zou je ze toebrengen?

De wrede daglichten op mijn huid?

Wil je me niet aanbidden?

Met karmozijnrood offer

Dus mijn kut kan trillen tegen jouw kus

En huilen met nieuw gevonden leven?

Rode rozen voor de hoer van de duivel

Donkere engelen proeven mijn tranen

En fluister beklijvende requiems

Zachtjes in mijn oor

Noodbranden hebben hier gruwelen gelokt

Nachtelijke puls

Mijn aderen stromen hun wateren voort

Huur met lippen die ik het meest koester

Overspoeld op haar verraderlijke kusten

Waar verdrinking umbra over de sterren

Ebon's graven waar geliefden hoeren

Zoals serafijnen en Nahema

Pluk mijn ogen, haast u, bevestig

Blinde reden tegen u, tovenares

Want ik moet weten, zijt gij niet de dood?

Mijn hart echoot bloedeloos en verbolgen...

Doth verleiding sluipt de nacht rond in vulvische feestvreugde

Kwam de Koningin van de Hemel niet als Duivel tot mij?

Op die fatale Hallow's Eve toen we het gezelschap ontvluchtten

Terwijl de muziek om ons heen raasde in de frisse, voorbestemde bladeren

Onder gehoornde Diana waar haar bloedlijn werd genaaid

Op een kerkhof van engelen huur in koele gemarmerde steen

Ik rouw om het verlies van het leven in somber fluweel

Gehuld in de schaduw van de dood als een sneller silhouet