Gens de la nuit - Cléa Vincent

Les gens de la nuit se sont endormis

Empoisonnés par tous ces interdits

Noctambules à résidence assignés

Promesses de soirées futures bien allumées

Les gens de la nuit

Manquent à l’infini

Des paradis perdus j’ai la nostalgie

Bevilacqua ne brille plus sur Paris

Projecteurs éteints écrans immaculés

Clubs abandonnés DJ recalés

Les gens de la nuit

Manquent à l’infini

Au bord de l’agonie

Faut pas qu’on les oublie

J’veux de l’after party

Du champagne aussi

Mais tout s’est envolé

Alors qu’on veut danser

Alors qu’on veut danser

Statut d’artistes figés dans la résine

Sur les Champs-Elysées la lumière décline

Le volcan ne demande qu'à se réveiller

Les ailes du désir vont se re-déployer

De mensen van de nacht zijn in slaap gevallen

Vergiftigd door al deze verboden

Nachtbrakers met toegewezen verblijfplaats

Beloften van toekomstige goedverlichte avonden

Mensen van de nacht

Oneindig tekort

Ik verlang naar verloren paradijzen

Bevilacqua schijnt niet meer boven Parijs

Schijnt op smetteloze schermen

Verlaten clubs Mislukte dj's

Mensen van de nacht

Oneindig tekort

Op de rand van doodsangst

Laten we ze niet vergeten

Ik wil de afterparty

Ook champagne

Maar het ging allemaal weg

Wanneer we willen dansen

Wanneer we willen dansen

Status van kunstenaars bevroren in hars

Op de Champs-Elysées wordt het licht minder

De vulkaan wacht gewoon om wakker te worden

De vleugels van verlangen zullen zich weer ontvouwen