Conto De Areia - Clara Nunes, Milton Nascimento

É água no mar…é maré cheia, ô

Mareia, ô…mareia, é água no mar!

É água no mar…é maré cheia, ô

Mareia, ô…mareia

Contam que toda a tristeza que vem da Bahia

Nasceu de uns olhos morenos, molhados de mar

Não sei se é conto de areia, ou se é fantasia

Que a luz da candeia lumia pra gente cantar

Um dia a morena enfeitada de rosas e rendas

Abriu seu sorriso de moça e pediu pra dançar

A noite emprestou as estrelas bordadas de prata

E as águas de amaralina, eram gotas de luar

Era um peito só…cheio de promessa, era só

Era um peito só…cheio de promessa, era só

Quem foi… que mandou o seu amor… se fazer de canoeiro

O vento que rola nas palmas… arrasta o veleiro

E leva pro meio das águas…de Iemanjá

E o mestre valente vagueia

Olhando pra areia sem poder chegar, adeus amor!

Adeus… meu amor não me espera

Porque já vou-me embora

Pro reino que esconde o tesouro… de minha senhora

Desfia colares e conchas… pra vida passar

E deixa de olhar pros veleiros

Adeus meu amor, eu não vou mais voltar

…Foi Beira-Mar…foi Beira-Mar quem chamou

…Foi Beira-Mar, ê ê…foi Beira-Mar

Het is water in de zee... het is vloed, oh

Zee, oh... zee, het is water in de zee!

Het is water in de zee... het is vloed, oh

Mareia, oh... marie

Ze zeggen dat al het verdriet dat uit Bahia . komt

Het werd geboren uit bruine ogen, nat van zee

Ik weet niet of het een zandverhaal is of dat het fantasie is

Dat het licht van de candeia schijnt voor ons om te zingen

Een brunette dag versierd met rozen en kant

Ze opende haar glimlach als een meisje en vroeg om te dansen

De nacht leende de zilveren geborduurde sterren

En de wateren van amaralina, het waren druppels maanlicht

Het was gewoon een kist... vol belofte, het was gewoon...

Het was gewoon een kist... vol belofte, het was gewoon...

Wie was het... die zijn liefde stuurde... om een ​​kanovaarder te maken?

De wind die in de handpalmen rolt... sleept de zeilboot mee

En het leidt naar het midden van de wateren... van Iemanjá

En de dappere meester dwaalt rond

Naar het zand kijken zonder te kunnen bereiken, vaarwel liefde!

Vaarwel... mijn liefde wacht niet op mij

omdat ik vertrek

Naar het koninkrijk dat de schat verbergt... van mijn vrouwe

Ontrafel kettingen en schelpen... voor het leven om voorbij te gaan

En stop met naar de zeilboten te kijken

Vaarwel mijn liefste, ik kom niet terug

... Het was Beira-Mar ... het was Beira-Mar die belde

...Het was Beira-Mar, êê...het was Beira-Mar