Ti lasci andare - Charles Aznavour

E tu sei buffa più che mai

Con questa tua severità

Vuoi che stia zitto, e invece no

É l’alcol che mi fa parlar

Mi da il coraggio che non ho

Di confessar la verità

Che sono stufo sia di te

Che della tua malignità

E del tuo corpo che non sa

Tentarmi nell’intimità

Ne ho gia' abbastanza, ti dirò

Di quel carattere che hai

Esasperato finirò

Perché tu esageri, lo sai

Sì, sì che lo sai, e come no

A volte ti strangolerei

Dio, cinque anni, adesso tu

Ti lasci andare sempre più

Ah, che spettacolo che sei

Con quelle calze sempre giù

Mezza truccata e mezza no

Coi bigodini ancora su

Io mi domando: «Come può

Un uomo aver amato te?»

Io l’ho potuto, ed oltre a ciò

La vita ho dedicato a te

Sembri tua madre, che non ha

Nessuna femminilità

Quando c'é gente, salti su

Mi contraddici, parli tu

Con il veleno che c'é in te

Distruggeresti non so che

Bella fortuna che trovai

Il giorno che io ti incontrai

Se tu tacessi, ma ora tu

Ti lasci andare sempre più

Sei un tiranno che non ha nessuna sensibilità

Però, malgrado ciò, che so tu sei mia moglie

Ed é perciò che basta poco per tentare

Adesso di ricominciare

Per dimagrire un po' di sport

Resta allo specchio un po' di più, e poi

Sorridi, e finirà l’aria di gelo intorno a te

Invece che tu mi detesti e fuggi come dalla peste

Prova a tornare quella

Che, un giorno, tanto tempo fa, venne cantando incontro a me

E, come tanto tempo fa, ti terrò stretta, finché tu

Ti lasci andare sempre più

En je bent grappiger dan ooit

Met deze ernst van jou

Je wilt dat ik mijn mond houd, maar nee

Het is de alcohol die me doet praten

Het geeft me de moed die ik niet heb

Om de waarheid te bekennen

Ik ben jullie allebei beu

dan van je boosaardigheid

En je lichaam dat niet weet

Verleid me in intimiteit

Ik heb er al genoeg van, ik zal het je zeggen

Van dat karakter dat je hebt

Geërgerd zal ik eindigen

Omdat je overdrijft, weet je?

Ja, ja weet je, en hoe niet

Soms zou ik je wurgen

God, vijf jaar, nu jij

Je laat jezelf steeds meer gaan

Ah, wat ben je een gezicht

Met die sokken altijd naar beneden

Half verzonnen en half nee

Met de krulspelden nog aan

Ik vraag mezelf af: "Hoe kan je?"

Een man die van je hield?"

Ik zou het kunnen, en verder

Het leven dat ik aan jou heb opgedragen

Je lijkt op je moeder, die heeft geen

Geen vrouwelijkheid

Als er mensen zijn, spring je op

Je spreekt me tegen, je spreekt

Met het gif in je

Ik weet niet wat je zou vernietigen

Veel geluk heb ik gevonden

De dag dat ik je ontmoette

Als je stil was, maar nu jij

Je laat jezelf steeds meer gaan

Je bent een tiran zonder gevoeligheid

Ondanks dit weet ik dat je mijn vrouw bent

En daarom is er maar heel weinig nodig om te betasten

Nu opnieuw beginnen

Om af te vallen wat sporten

Nog even in de spiegel blijven, en dan

Glimlach, en de koude lucht om je heen zal eindigen

In plaats van dat je me haat en wegrent als de pest

Probeer dat terug te krijgen

Die op een dag, lang geleden, voor mij kwam zingen

En, zoals lang geleden, zal ik je stevig vasthouden, zolang als je

Je laat jezelf steeds meer gaan