Sonnez les cloches - Charles Aznavour

Tout est calme et serein dans la petite église

Et les cloches joyeuses ont un son cristallin

Tandis que sans savoir l’enfant que l’on baptise

Sourit aux inconnus qui lui tendent les mains

Sonnez les cloches, sonnez bien

Vient de naitre un chérubin

Un don du ciel un don de dieu

Un être pur et merveilleux

Pour la famille rassemblée

En ce jour de félicité

Sonnez les cloches à la volée

Que bénie soit sa destinée

Debout face à l’autel tremblant de tout leur être

Pas tout à fait adultes et déjà plus enfants

Ils se tiennent tous deux émus tandis qu’un prêtre

Les déclare unis devant dieu tout puissant

Sonnez les cloches, sonnez donc

Pour le succès de cette union

Ils ont échangé les anneaux

Pour eux s'élève un jour nouveau

Ils ont dit oui plein de ferveur

Pour le pire et pour le meilleur

Sonnez les cloches, sonnez pour

Le devenir de leur amour

Et les pleurs et le femmes et les cloches raisonnent

Et leurs plaintes funèbre nous glacent le sang

Le noir est la couleur des veillées de l’automne

Et le glas est le est le chant qui fait peur aux vivants

Sonnez les cloches, le tocsin

Pour la misère et le chagrin

Pour les vainqueurs et les vaincus

Pour tous ceux qu’on ne verra plus

Pour le triomphe du tribun

La folie des êtres humains

Sonnez les cloches ???

Pour la guerre et sa connerie

Pour le pape que l’on sacre et le tyran qui crève

Pour rassembler les hommes et appeler au feu

Pour la vie qui parait et celle qui s’achève

Pour Pâques, pour Noël, pour honorer les dieux

Sonnez les cloches et clochetons

Au théâtre des religions

Chacun de nous chacun son tour

Les entendra tinter un jour

Après la vie, après la mort

Elles raisonneront encore

Pour glorifier l'éternité

Au jour du jugement dernier

Pour glorifier l'éternité

Au jour du jugement dernier

Alles is kalm en sereen in het kerkje

En de vrolijke bellen klinken glashelder

Terwijl zonder te weten dat het kind wordt gedoopt

Glimlacht naar vreemden die hun hand uitsteken

Luid de klokken, luid de klokken

Net een cherubijn geboren

Een geschenk uit de hemel een geschenk van god

Een puur en wonderbaarlijk wezen

Voor de verzamelde familie

Op deze geluksdag

Luid de klokken tijdens de vlucht

Gezegend zij zijn lot

Staande tegenover het altaar trillend met heel hun wezen

Niet helemaal volwassenen en al geen kinderen meer

Ze staan ​​allebei bewogen als een priester

Verklaar hen verenigd voor Almachtige God

Luid de klokken, luid de klokken

Voor het succes van deze vakbond

Ze verwisselden de ringen

Voor hen breekt een nieuwe dag aan

Ze zeiden vol vurigheid ja

Ten kwade en ten goede

Luid de klokken, bel voor

Het lot van hun liefde

En de kreten en de vrouwen en de klokken luiden

En hun rouwklachten doen ons bloed koud worden

Zwart is de kleur van herfstavonden

En de doodsklok is het lied dat de levenden bang maakt

Bel de klokken, de tocsin

Voor ellende en verdriet

Voor winnaars en verliezers

Voor iedereen die niet meer gezien zal worden

Voor de triomf van de tribune

De waanzin van de mens

Bellen ???

Voor de oorlog en zijn bullshit

Voor de gezalfde paus en de stervende tiran

Om mannen te verzamelen en om vuur te roepen

Voor het leven dat verschijnt en het leven dat eindigt

Voor Pasen, voor Kerstmis, om de goden te eren

Bellen en bellen

In het theater van religies

Ieder van ons op zijn beurt

Zal ze op een dag horen rinkelen

Na het leven, na de dood

Ze zullen nog steeds redeneren

Om de eeuwigheid te verheerlijken

Op de dag des oordeels

Om de eeuwigheid te verheerlijken

Op de dag des oordeels