Se Acabo Se Termino - Charles Aznavour

Je ne peux détacher

Mes yeux de ton visage

Et ne peux m’empêcher

De penser à demain

Qui s’annonce déjà

Comme un mauvais orage

Qui lavera nos rires

À l’eau de mon chagrin

J’ai le cœur déchiré

Et j’ai mal de comprendre

Que les mots que tu dis

Veulent tous dire adieu

Je regarde sans voir

J'écoute sans entendre

Le chagrin me surprend

Debout silencieux

Je rêve de passé

Quand le présent t’emporte

Qu’il ne me reste plus

Qu'à te serrer la main

Je voudrais la garder

Mais nos amours sont mortes

A deux pas de mon cœur

Tu es déjà si loin

C’est fini, fini, fini, fini, fini, fini, fini

Se peut-il qu’un bonheur

Qui tenait tant de place

Et donnait tant de joie

Disparaisse à jamais

Effaçant de ta vie

Même jusqu'à la trace

Du moindre souvenir

Que l’amour nous a fait

Je ne sais comment faire

Et je ne sais que dire

Je veux paraître fort

Une dernière fois

Les larmes au coin des yeux

Je me force à sourire

D’un sourire forcé

Qui ne te trompe pas

Trop lâche pour mourir

Bien qu’effrayé de vivre

Je compte sur l’oubli

Pour trouver le repos

Il faudra m’habituer

Dans les années à suivre

À des jours sans ta voix

À des nuits sans ta peau

C’est fini, fini, fini, fini, fini, fini, fini

ik kan niet losmaken

Mijn ogen van je gezicht

En kan het niet helpen

Om aan morgen te denken

die is al aangekondigd

Als een zware storm

Wie zal onze lach wegspoelen

Naar het water van mijn verdriet

Ik heb mijn hart verscheurd

En het doet pijn om te begrijpen

dan de woorden die je zegt

Iedereen wil afscheid nemen

Ik kijk zonder te zien

Ik luister zonder te horen

Verdriet verbaast me

Stil staan

Ik droom van het verleden

Wanneer het heden je meeneemt

dat ik niet meer heb

Dan om je hand te schudden

Ik zou haar willen houden

Maar onze liefdes zijn dood

Twee stappen van mijn hart

Je bent al zo ver

Het is voorbij, over, over, over, over, over, over

Kan het zijn dat een geluk?

Wie nam zoveel ruimte in beslag

En gaf zoveel vreugde

voor altijd verdwijnen

Wissen uit je leven

Zelfs tot op het spoor

Uit de geringste herinnering

Die liefde heeft ons gemaakt

ik weet niet hoe

En ik weet niet wat ik moet zeggen

Ik wil er sterk uitzien

Een laatste keer

De tranen in de ooghoeken

Ik dwing mezelf om te glimlachen

Met een geforceerde glimlach

Wie vergist zich niet

te los om te sterven

Hoewel bang om te leven

Ik vertrouw op vergetelheid

Om rust te vinden

Ik zal eraan moeten wennen

In de jaren die volgen

Naar dagen zonder jouw stem

Naar nachten zonder je huid

Het is voorbij, over, over, over, over, over, over