Plus hereux que moi - Charles Aznavour

Dans le quartier de ma jeunesse

Fallait savoir parer aux coups

Vivant sur mes gardes sans cesse

Me conduisant comme un voyou

Je défendais mon existence

En pensant que ça changerait

Car même graine de violence

Un jour peut fleurir en bouquet

J’ai les mains qui tremblent

J’ai le cœur qui bat

On ne peut être, ce me semble

Plus heureux que moi

Les coups que l’on donnait, bien sûr

N'étaient pas tous très réguliers

Si j’en ai pris plein la figure

J’en ai rendu sans discuter

Bien qu'étant sur la défensive

Bien qu'étant toujours aux aguets

J’ai vu une attaque si vive

Que je n’ai pas pu y parer

J’ai les mains qui tremblent

J’ai le cœur qui bat

On ne peut être, ce me semble

Plus heureux que moi

Je ne croyais pas à la chance

Je ne croyais qu’en mes deux poings

Et ne faisais pas plus confiance

Aux femmes qu’au curé du coin

Et pour une… -Oh, il faut bien le dire

Pour une fille du quartier

Qui ne possédait qu’un sourire

Et un corps assez bien roulé

J’ai les mains qui tremblent

J’ai le cœur qui bat

On ne peut être, ce me semble

Plus heureux que moi

Me voilà pensant à l'église

Me voilà prêt à me ranger

Je sens mes mains qui s’humanisent

Mes poings s’ouvrent pour caresser

Tout en moi cherche à se détendre

La brute est prête à s’adoucir

Mes lèvres cherchent des mots tendres

Et d’autres lèvres pour s’unir

J’ai les mains qui tremblent

J’ai le cœur qui bat

On ne peut être, ce me semble

Plus heureux que moi

In de buurt van mijn jeugd

Moest weten hoe om te gaan met klappen

Voortdurend op mijn hoede leven

Rijdt me als een misdadiger

Ik verdedigde mijn bestaan

Denkend dat dat zou veranderen

Voor zelfs zaad van geweld

Een dag kan bloeien in een boeket

mijn handen trillen

mijn hart klopt

Dat kunnen we niet zijn, lijkt me

gelukkiger dan ik

De klappen die we gaven natuurlijk

Waren niet allemaal erg regelmatig

Als ik het volledige gezicht zou nemen

Ik keerde terug zonder te overleggen

Hoewel in de verdediging

Hoewel altijd op de uitkijk

Ik zag zo'n scherpe aanval

Dat ik het niet kon pareren

mijn handen trillen

mijn hart klopt

Dat kunnen we niet zijn, lijkt me

gelukkiger dan ik

Ik geloofde niet in geluk

Ik geloofde alleen in mijn twee vuisten

En vertrouwde het niet meer

Aan vrouwen dan aan de plaatselijke priester

En voor een... - Oh, het moet gezegd worden.

Voor een buurtmeisje

Wie had alleen een glimlach

En een mooi rond lichaam

mijn handen trillen

mijn hart klopt

Dat kunnen we niet zijn, lijkt me

gelukkiger dan ik

Hier denk ik aan de kerk

Ik ben klaar om te settelen

Ik voel dat mijn handen mens worden

Mijn vuisten openen om te strelen

Alles in mij probeert te ontspannen

De bruut is klaar om te verzachten

Mijn lippen zoeken naar tedere woorden

En andere lippen om te verenigen

mijn handen trillen

mijn hart klopt

Dat kunnen we niet zijn, lijkt me

gelukkiger dan ik