París au mois d'aout - Charles Aznavour

Parce que tu crois

Que tu es ma faiblesse

Tu me blesses

Me meurtris

Et tu te joues de moi

Comme de toutes choses

Et disposes

De ma vie

Et jour et nuit.

Parce que tu crois

Etre ma raison d'être

Tu fais naître

Ma douleur

Et bien malgré moi

En tout cas je le pense

Tu dépenses le bonheur

Qui vit dans mon coeur

Un jour peut venir

Demain peut-être ou bien dans l’avenir

Où qui sait mon Dieu

Le destin viendra pour brouiller les jeux

Tout ce que tu crois

Etre à toi sans réserve

Comme un rêve au matin

Peut briser ta loi

Laisser tes yeux humides

Et le vide dans tes mains

Parce que tu crois

Que je suis un esclave

Un épave

De l’amour

Tu puises tes joies

Et tu forges tes armes

Dans les larmes

Sans secours

De mon coeur lourd

Parce que tu crois

Que je fus mis au monde

Pour que blonde

Déchaînée

Tu me mènes au pas

Sans faire sacrifice

D’un caprice

D’une idée

D’enfant gâtée

Quand tout sera mort

Quand la passion aura quitté mon corps

Je me reprendrai

Et je te quitterai sans un regret

Parce que je crois

Qu’un jour dans un sourire

Je vais dire

Que nous deux

C’est fini tu vois

Et qu’enfin il me reste

Que le geste

De l’adieu.

Omdat je gelooft

dat jij mijn zwakheid bent

Je doet me pijn

heeft me gekneusd

En je speelt met mij

Zoals van alle dingen

En hebben

Van mijn leven

En dag en nacht.

Omdat je gelooft

Om mijn reden van bestaan ​​te zijn

jij brengt voort

Mijn pijn

Nou, ondanks mezelf

Ik denk het in ieder geval

Je besteedt geluk

wie leeft in mijn hart

Er kan een dag komen

Misschien morgen of in de toekomst

Waar wie kent mijn God?

Het lot zal de wateren modderig maken

Alles wat je gelooft

Om de jouwe te zijn zonder reserve

Als een droom in de ochtend

Kan je wet overtreden

Laat je ogen nat worden

En de leegte in je handen

Omdat je gelooft

Dat ik een slaaf ben

een wrak

Van liefde

Je tekent je vreugde

En je smeedt je wapens

in de tranen

zonder opluchting

Van mijn bezwaard hart

Omdat je gelooft

Dat ik geboren ben

Dus dat blondje

ontketend

Jij leidt mij

Zonder op te offeren

in een opwelling

Van een idee

Verwend kind

Als alles dood is

Wanneer de passie mijn lichaam heeft verlaten

Ik zal mezelf terugkrijgen

En ik zal je zonder spijt achterlaten

Omdat ik geloof

Die ene dag in een glimlach

ik wil zeggen

dat wij twee

Het is voorbij zie je

En eindelijk ben ik weg

dat het gebaar

Afscheid.