No I Could Never Forget - Charles Aznavour

I never really thought we’d ever meet again

But fate deals out the hands, we must take what its chosen

When in an idle glance you appeared, time was frozen

No, I could never forget

I look upon your face, I can’t believe my eyes

Passing times often cruel, it fades youth like a flower

But you have never changed, where the years but an hour?

No, I could never forget, never forget

Married, me?

Heavens no!

I’m still single but happy

To be free, unattached and between you and me

Better that than ill-matched, though at times I feel lonely

But enough about me, let’s drink to you and life

How have you been, all these years?

Are you happy and well?

No?

I guess I could tell, and your marriage?

It’s ended

Do your parents regret?

That’s not what they intended

No, I could never forget

Who could have ever known, without a single word

That we’d come face to face?

There’d not been any reason

I thought all things must die, as a time or a season

No, I could never forget

I don’t know what to say, it’s like some crazy dream

The way the past returns, all my memories unbroken

Yes, I remember too every word that was spoken

No, I could never forget, never forget

Youth, a foolish age, we thought love was our treasure

But your father said no, you would marry someone

With position and name, you’d receive life’s full measure

And he said with a smile, I’m sure you understand?

So, with love in our eyes, we exchanged last goodbyes

But your father was shrewd, all my unanswered letters

Forced me soon to conclude things had worked for the better

No, I could never forget

The hour is getting late, this place is closing down

Come, yes come I’ll walk you home

Through the streets, dark and empty

Like in our foolish days of kisses stolen nightly

No, I could never forget

Each season was for us, a season for our love

And we were not afraid as autumn turned to winter

As long as there’s youth, it is springtime forever

No, no I could never forget, never forget

It’s strange, the warmth I feel in these moments together

We’ve recaptured the time in the midst of our youth

When two hearts were in line and were light as a feather

But we both know the truth, we must live for today

So, I’ll ask, if I may, if you’d like me to stay?

If this time we can share what the past was concealing

If you’re lonely and care, if you have the same feeling

If you’re remembering yet

All the things I could never forget

Ik had nooit gedacht dat we elkaar ooit nog zouden ontmoeten

Maar het lot deelt de handen uit, we moeten nemen wat het heeft gekozen

Toen je in een ijdele blik verscheen, was de tijd bevroren

Nee, ik zou het nooit kunnen vergeten

Ik kijk naar je gezicht, ik kan mijn ogen niet geloven

Tijden verstrijken vaak wreed, het vervaagt de jeugd als een bloem

Maar je bent nooit veranderd, waar de jaren maar een uur?

Nee, ik zou nooit kunnen vergeten, nooit vergeten

Trouwde met mij?

Hemel nee!

Ik ben nog steeds vrijgezel maar gelukkig

Om vrij, ongebonden en tussen jou en mij te zijn

Beter dat dan slecht op elkaar afgestemd, hoewel ik me soms eenzaam voel

Maar genoeg over mij, laten we drinken op jou en het leven

Hoe is het met je gegaan, al die jaren?

Ben je gelukkig en goed?

Nee?

Ik denk dat ik het kon zien, en je huwelijk?

Het is afgelopen

Hebben je ouders spijt?

Dat is niet wat ze bedoelden

Nee, ik zou het nooit kunnen vergeten

Wie had het ooit kunnen weten, zonder een enkel woord

Dat we oog in oog zouden komen te staan?

Er was geen enkele reden

Ik dacht dat alle dingen moeten sterven, als een tijd of een seizoen

Nee, ik zou het nooit kunnen vergeten

Ik weet niet wat ik moet zeggen, het is net een gekke droom

De manier waarop het verleden terugkeert, al mijn herinneringen ongebroken

Ja, ik herinner me ook elk woord dat werd gesproken

Nee, ik zou nooit kunnen vergeten, nooit vergeten

Jeugd, een dwaze leeftijd, we dachten dat liefde onze schat was

Maar je vader zei nee, je zou met iemand trouwen

Met functie en naam zou je de volledige maat van het leven ontvangen

En hij zei met een glimlach, ik weet zeker dat je het begrijpt?

Dus met liefde in onze ogen hebben we afscheid genomen

Maar je vader was sluw, al mijn onbeantwoorde brieven

Dwong me al snel te concluderen dat de dingen ten goede hadden gewerkt

Nee, ik zou het nooit kunnen vergeten

Het wordt laat, deze plaats gaat sluiten

Kom, ja kom, ik zal je naar huis brengen

Door de straten, donker en leeg

Zoals in onze dwaze dagen van nachtelijk gestolen kussen

Nee, ik zou het nooit kunnen vergeten

Elk seizoen was voor ons, een seizoen voor onze liefde

En we waren niet bang toen de herfst overging in de winter

Zolang er jeugd is, is het voor altijd lente

Nee, nee, ik zou het nooit kunnen vergeten, nooit vergeten

Het is vreemd, de warmte die ik voel op deze momenten samen

We hebben de tijd heroverd in het midden van onze jeugd

Toen twee harten op één lijn stonden en zo licht als een veer waren

Maar we kennen allebei de waarheid, we moeten voor vandaag leven

Dus ik zal vragen, als ik mag, of je wilt dat ik blijf?

Als we deze keer kunnen vertellen wat het verleden verborgen hield

Als je eenzaam en zorgzaam bent, als je hetzelfde gevoel hebt

Als je het je nog herinnert

Alle dingen die ik nooit zou kunnen vergeten