Ne deduco che t'amo - Charles Aznavour

Dal timore che ho di privarmi di te

E dall’assurdità che vive la mia testa

Per ogni notte che il sonno non arresta

Quando il dubbio mi sfiora nell’immobilità

Ne deduco che t’amo

Ne deduco che t’amo

Da tutto il tempo che io non penso che a te

Da tutti i sogni miei dove regni tu sola

Dal mio corpo che, ormai, è il tuo corpo che vuole

Tormentato a pensare che tu giochi con me

Ne deduco che t’amo

Ne deduco che t’amo

La stretta che mi dà il rivedere te

Emozione che dà il respiro affrettato

Dall’inutilità del mio mondo isolato

E dal male che fai, non volendolo a me

Dalle contrarietà che combattono in me

Dall’età che non ho e, con te, posso avere

Dal bisogno che ho del tuo sguardo lontano

Che può farmi sperare nel futuro con te

Ne deduco che t’amo

Ne deduco che t’amo

E dalla fine, che è preludio per me

E la tua vanità ha lasciato sospesa

Dalle frasi che, in me, sono morte in attesa

E dedicare a te è proibito per me

Ne deduco che t’amo

Ne deduco che t’amo

Van de angst die ik heb om mezelf van jou te beroven

Het is vanuit de absurditeit dat mijn hoofd leeft

Voor elke nacht die de slaap niet stopt

Wanneer twijfel me in onbeweeglijkheid raakt

Ik concludeer dat ik van je hou

Ik concludeer dat ik van je hou

Al die tijd dat ik alleen maar aan jou heb gedacht

Van al mijn dromen waar jij alleen regeert

Van mijn lichaam, dat inmiddels jouw lichaam is dat wil

Gekweld om te denken dat je met me speelt

Ik concludeer dat ik van je hou

Ik concludeer dat ik van je hou

De kneep die ik krijg als ik je weer zie

Emotie die de gehaaste adem geeft

Van de nutteloosheid van mijn geïsoleerde wereld

En van het kwaad dat je doet, wil je het niet aan mij

Van de tegenslagen die in mij vechten

Vanaf de leeftijd dat ik niet ben en met jou kan ik zijn

Van de behoefte die ik heb aan je verre blik

Dat kan me hoop geven op de toekomst met jou

Ik concludeer dat ik van je hou

Ik concludeer dat ik van je hou

En vanaf het einde, wat voor mij een prelude is

En je ijdelheid bleef hangen

Van de zinnen die, in mij, in afwachting zijn gestorven

En opdragen aan jou is voor mij verboden

Ik concludeer dat ik van je hou

Ik concludeer dat ik van je hou