Lorsque Mon Coeur Sera - Charles Aznavour, Jean Claudric

Lorsque mon coeur sera comme un vieux fruit d’automne

Et que mes ossements s’en iront à vau-l'eau

Peut-être direz-vous que la récolte est bonne

Les vers pendant ce temps glisseront sous ma peau

Les yeux noirs que j’aurai seront d’un noir de tombe

Et je ne pourrai plus sourire que des dents

Vous aurez tout loisir d’aller faire la bombe

Quel que soit votre jeu moi je serai perdant

Je serai comme un tronc que la rivière emporte

Vers on ne sait quel trou où rien ne vous attend

Sans doute aurez-vous mis les scellés sur ma porte

Moi, je m’en foutrai bien?

j’aurai fini mon temps

Je n’aurai rien à dire et plus rien à défendre

Je serai comme un roi dans un palais désert

Ayant tout désappris y compris d'être tendre

Oublié le mensonge et comment on s’en sert

Allongé je serai comme un vieux saint de pierre

Les vieux copains viendront s’agenouiller sur moi

Ma maison dormira étouffée sous le lierre

Après deux ou trois ans il en restera quoi?

Il n’en restera rien qu’un peu de phrases mortes

Que j’aurai par hasard prononcées devant vous

La vie fait son métier mais la mort est plus forte

Et qu’on le veuille ou non on vient au rendez-vous

Lorsque je n’aurai plus de cerveau dans la tête

De langue dans la bouche et cela pour toujours

Peut-être serez-vous tous ensemble à la fête

En train de fredonner quelques chansons d’amour

Quelques gentils refrains jaillis de ma jeunesse

Souvent enjolivés d’un air d’accordéon

Vous en serez à l'âge où tout cela vous blesse

Il faut aimer le mal que nous font les chansons

Lorsque je dormirai quelque part bien tranquille

Au fond d’un trou creusé par un bonhomme idiot

Qui s’en ira plus tard fredonner par la ville

Une chanson de moi glanée à la radio

Lorsque j’en serai là, j’aimerai tout le monde

Et tout le monde alors dira du bien de moi

Comme on sait que jamais les morts ne vous répondent

A mon sujet, chacun dira n’importe quoi

Que je fus le plus beau des poètes à la manque

Sans que ni Dieu ni Diable n’en fussent avisés

Que j’eus tout dans la vie, à part un compte en banque

Que je tirais fort bien sans savoir que viser

Lorsque mon coeur sera comme une vieille éponge

Vous pourrez tous ensemble évoquer qui je fus

J’en rigole d’avance aujourd’hui quand j’y songe

Car aucun d’entre vous, ne l’aura jamais su

Wanneer mijn hart zal zijn als een oude herfstvrucht

En mijn botten zullen door de afvoer gaan

Misschien zult u zeggen dat de oogst goed is

Ondertussen glippen de wormen onder mijn huid

De zwarte ogen die ik zal hebben zullen ernstig zwart zijn

En ik kan alleen lachen met tanden

Je hebt genoeg tijd om te bombarderen

Wat je spel ook is, ik zal de verliezer zijn

Ik zal zijn als een slurf die de rivier meevoert

Naar een onbekend gat waar niets op je wacht

Ongetwijfeld heb je de zegels op mijn deur geplakt

Mij, kan het me niks schelen?

Ik zal klaar zijn met mijn tijd

Ik heb niets te zeggen en niets meer te verdedigen

Ik zal zijn als een koning in een verlaten paleis

Alles hebben afgeleerd, inclusief zacht zijn

De leugen vergeten en hoe we die gebruiken

Liegen zal ik zijn als een oude stenen heilige

Oude vrienden zullen komen en op me knielen

Mijn huis zal gedempt slapen onder de klimop

Wat blijft er over na twee of drie jaar?

Er zal niets meer over zijn dan een paar dode zinnen

Dat zal ik bij toeval voor je laten uitspreken

Het leven doet zijn werk, maar de dood is sterker

En of we het nu leuk vinden of niet, we komen naar het rendez-vous

Als ik geen hersens meer heb

Tong in mond voor altijd

Misschien zijn jullie allemaal samen op het feest

Een paar liefdesliedjes neuriën

Enkele zoete refreinen zijn voortgekomen uit mijn jeugd

Vaak verfraaid met een accordeonmelodie

Je bent op de leeftijd dat het je allemaal pijn doet

Moet houden van de pijn die liedjes ons aandoen

Als ik ergens rustig slaap

Op de bodem van een gat gegraven door een domme man

Wie gaat straks neuriën door de stad

Een lied van mij dat van de radio is gehaald

Als ik daar aankom, zal ik van iedereen houden

En dan zal iedereen goed over me praten

Omdat we weten dat de doden je nooit antwoorden

Over mij, iedereen zal alles zeggen

Dat ik de mooiste van alle dichters was met verlies

Zonder dat God of Duivel het weten

Dat ik alles in het leven had behalve een bankrekening

Dat ik heel goed schoot zonder te weten waarop ik moest mikken

Wanneer mijn hart als een oude spons zal zijn

Jullie kunnen allemaal samen praten over wie ik was

Ik lach van tevoren als ik eraan denk

Want niemand van jullie zou het ooit weten