Je M'voyais DÉj - Charles Aznavour

A 18 ans j’ai quitté ma province

Bien décidé à empoigner la vie

Le cœur léger et le bagage mince

J'étais certain de conquérir Paris

Chez le tailleur le plus chic, j’ai fait faire

Ce complet bleu, qui était du dernier cri

Les photos, les chansons et les orchestrations

Ont eu raison de mes économies

Je m’voyais déjà, en haut de l’affiche

En dix fois plus gros que n’importe qui mon nom s'étalait

Je m’voyais déjà, adulé et riche

Signant mes photos aux admirateurs qui se bousculaient

J'étais le plus grand des grands fantaisistes

Faisant un succès si fort que les gens m’acclamaient debout

Je m’voyais déjà, cherchant dans ma liste

Celle qui le soir pourrait par faveur se pendre mon cou

Mes trais ont vieilli bien sûr, sous mon maquillage

Mais la voix est là, le geste est précis et j’ai du ressort

Mon cœur s’est aigri un peu, en prenant de l'âge

Mais j’ai des idées, j’connais mon métier, j’y crois encore

Rien que sous mes pieds, de sentir la scène

De voir devant moi un public assis, j’ai le cœur battant

On ne m’a pas aidé, je n’ai pas eu de veine

Mais au fond de moi, je suis sûr au moins que j’ai du talent

Mon complet bleu, y’a 30 ans que j’le porte

Et mes chansons ne font rire que moi

Je cours le cachet, je fait du porte à porte

Pour subsister, je fais n’importe quoi

Je n’ai connu que des succès faciles

Des trains de nuits et des filles à soldats

Les minables cachets, les valises à porter

Les petits meublés et les maigres repas

Je m’voyais déjà, en photographie

Au bras d’une star, l’hiver dans la neige, l'été au soleil

Je m’voyais déjà, racontant ma vie

L’air désabusé à des débutants friands de conseils

J’ouvrais calmement, les soirs de première

Mille télégrammes de ce tout Paris qui nous fait si peur

Et mourant de trac, devant ce parterre

Entrer sur la scène, sous les ovations et les projecteurs

J’ai tout essayé pourtant, pour sortir du nombre

J’ai chanté l’amour, j’ai fait du comique et de la fantaisie

Si tout a raté pour moi, si je suis dans l’ombre

Ce n’est pas ma faute mais celle du public qui n’a rien compris

On ne m’a jamais accordé ma chance

D’autres ont réussi avec peu de voix et beaucoup d’argent

Moi j'étais trop pur ou trop en avance

Mais un jour viendra je leur montrerai que j’ai du talent

Op mijn 18e verliet ik mijn provincie

Vastbesloten om het leven te grijpen

Luchtige en dunne bagage

Ik was er zeker van om Parijs te veroveren

Bij de chicste kleermaker heb ik het laten maken

Dat blauwe pak, dat was state-of-the-art

Foto's, liedjes en orkestraties

Heb het beste van mijn spaargeld gekregen

Ik zag mezelf al bovenaan de poster

Tien keer groter dan wie dan ook, mijn naam werd verspreid

Ik zag mezelf al, aanbeden en rijk

Mijn foto's ondertekenen voor verdringende bewonderaars

Ik was de grootste van de grote fantasten

Het maakte zo'n grote hit dat mensen me stonden te juichen

Ik zag mezelf al, zoekend in mijn lijst

Degene die 's avonds mijn nek kon ophangen als een gunst

Mijn gelaatstrekken zijn natuurlijk ouder geworden onder mijn make-up

Maar de stem is er, het gebaar is precies en ik heb veerkracht

Mijn hart verzuurde een beetje, ik werd ouder

Maar ik heb ideeën, ik ken mijn vak, ik geloof er nog steeds in

Net onder mijn voeten, om het tafereel te voelen

Om voor mij een zittend publiek te zien, mijn hart klopt

Ik werd niet geholpen, ik had geen geluk

Maar diep van binnen weet ik zeker dat ik talent heb

Mijn blauwe pak, ik draag het al 30 jaar

En mijn liedjes maken me alleen maar aan het lachen

Ik voer de postzegel uit, ik ga van deur tot deur

Om te overleven, doe ik alles

Ik had alleen gemakkelijke successen

Nachttreinen en soldatenmeisjes

De sjofele postzegels, de koffers om te dragen

De kleine ingerichte en de magere maaltijden

Ik zag mezelf al in de fotografie

Op de arm van een ster, winter in de sneeuw, zomer in de zon

Ik zag mezelf al, mijn leven vertellen

De gedesillusioneerde lucht voor beginners die dol zijn op advies

Ik opende stilletjes, op première-avonden

Duizend telegrammen uit heel Parijs die ons zo bang maken

En sterven van plankenkoorts, voor deze verdieping

Stap het podium op, naar staande ovaties en spotlights

Ik heb echter alles geprobeerd om op te vallen

Ik zong over liefde, ik deed komedie en fantasie

Als alles mis is gegaan voor mij, als ik in de schaduw ben

Het is niet mijn schuld, maar die van het publiek dat er niets van begreep

Ik heb nooit mijn kans gekregen

Anderen slaagden met weinig stem en veel geld

Ik was te puur of te geavanceerd

Maar op een dag zal ik ze laten zien dat ik talent heb