How Sad Venice Can Be - Charles Aznavour

How sad Venice can be When you return alone

To find a memory

In every paving stone

I walk among the birds

That fill San Marco’s Square

With echoes of her words

Around me in the air

How sad Venice can be When the mandolins play

A song she sung for me One unforgotten day

Like images of sleep

The gondoliers go by But when I try to weep

I find my tears are dry

How sad Venice can be When mist is in your eyes

And you can hardly see

As pidgeons fill the skies

I find the little street

And then the old caf?

Where we would always meet

To dream away the day

How sad Venice can be Beneath the silent moon

That rises from the sea

And silvers the lagoon

I hear the vespers chime

And cross the Bridge of Sighs

I know that it is time

To bid my last goodbyes

There’s nothing more to say

I pass beneath the light

And then I turn away

From Venice in the night

How sad Venice can be It’s too lonely to bear

When you have lost the love

That you discovered there.

Hoe triest kan Venetië zijn als je alleen terugkeert

Een geheugen zoeken

In elke straatsteen

Ik loop tussen de vogels

Die het San Marcoplein vullen

Met echo's van haar woorden

Om me heen in de lucht

Hoe triest kan Venetië zijn als de mandolines spelen

Een lied dat ze voor mij zong Op een onvergetelijke dag

Vind afbeeldingen van slaap leuk

De gondeliers gaan voorbij Maar als ik probeer te huilen

Ik merk dat mijn tranen droog zijn

Hoe triest kan Venetië zijn als er mist in je ogen zit

En je kunt het bijna niet zien

Terwijl duiven de lucht vullen

Ik vind het straatje

En dan het oude café?

Waar we elkaar altijd zouden ontmoeten

Om de dag weg te dromen

Hoe triest Venetië kan zijn onder de stille maan

Dat oprijst uit de zee

En verzilvert de lagune

Ik hoor de vespers luiden

En steek de Brug der Zuchten over

Ik weet dat het tijd is

Om mijn laatste afscheid te nemen

Er valt niets meer te zeggen

Ik ga onder het licht door

En dan draai ik me om

Van Venetië in de nacht

Hoe triest Venetië kan zijn, het is te eenzaam om te verdragen

Wanneer je de liefde hebt verloren

Dat heb je daar ontdekt.