Esperanza - Charles Aznavour

Esperanza, Esperanza

Le bonheur en nos cœurs suit son cours

Esperanza, Esperanza

Et l’espoir est en nous mon amour

L’amour est né de tous petits riens

De gestes anodins

Prenant forme malgré nous

Et dans nos cœurs il a fait son nid

S’est épanoui dans nos rêves un peu fous

Et pourtant au lieu de louer la providence

Et cette chance bien à l’avance

Tu veux savoir si plus tard je serai le même

Mais puisque je t’aime et que tu m’aimes

Oublie tout pour aimer, vis le moment qui vient

Et n’ait pas peur de tes lendemains

Qu’adviendra-t-il de nous

Qu’importe c’est la vie

Je ne connais en tout que ce cri

Cesse chérie de te tourmenter

De te torturer, tu t’inquiètes à quoi bon

Car ces pensées qui te font du mal

Me semblent anormales

Tu te ronges sans raisons

Crois-moi, oublie pour toujours ce qui te tracasse

Et tes angoisses car le temps passe

Et ce qui est perdu jamais ne revient rire

Mais sans rien dire il se retire

Tu vois, moi, je prend jour aux lueurs de ton cœur

Pourtant de notre amour le meilleur

Ne sachant si demain peux donner du nouveau

J’ai confié mon destin à ce mot

Esperanza, Esperanza

Het geluk in ons hart loopt op zijn beloop

Esperanza, Esperanza

En hoop is in ons mijn liefde

Liefde wordt geboren uit kleine dingen

onschuldige gebaren

Ondanks ons vorm krijgen

En in onze harten maakte hij zijn nest

Bloeide in onze wilde dromen

En toch in plaats van de voorzienigheid te prijzen

En deze kans ruim van tevoren

Wil je weten of ik later hetzelfde zal zijn

Maar aangezien ik van jou hou en jij van mij

Vergeet alles om lief te hebben, leef het moment dat komt

En wees niet bang voor je morgen

Wat zal er van ons komen

Laat maar, dat is het leven

Ik ken alleen deze kreet

Stop schat jezelf te kwellen

Om je te martelen, wat heeft het voor zin om je zorgen te maken?

Want die gedachten die je pijn doen

Lijkt me abnormaal

Je knaagt aan jezelf zonder reden

Geloof me, vergeet voor altijd wat je dwars zit

En je zorgen omdat de tijd verstrijkt

En wat verloren is, komt nooit meer lachend terug

Maar zonder iets te zeggen trekt hij zich terug

Zie je, ik, ik daag in het licht van je hart

Toch van onze liefde de beste

Niet wetend of morgen iets nieuws kan brengen

Ik heb mijn lot aan dit woord toevertrouwd