E tu strafai - Charles Aznavour

E tu strafai, e in verità

Esattamente, mai nessuno saprà

Se è un brutto vizio

Oppure una qualità

Fra l’uno e l’altra si confonde

Cosa vuoi mai, tu vieni e vai

E ti affatichi sempre più che tu puoi

Io sono un figlio e non un uomo per te

La tirannia infondi su di me

E tu strafai, ancor di più

Per i pranzetti che mi elabori tu

E ti commuovi se, per te, mando giù

Pantagrueliche portate

Se dico no, per sobrità

Diventi triste, io non insisterò

Sapendo che ne piangeresti, sennò

Mangio da capo, finché mi strozzerò

E tu strafai, non c'è perché

Nel lucidare tutti i giorni i parquets

Tenendo pronte le pattine per me

Che mi fan perder l’eqiilibrio

A spolverar, a lucidar, ti dai da far

Se non so dove star

E vado a letto per lasciarti sfogar

Togli i cuscini che sono da cambiar

E tu strafai, che assurdità

Se solo un colpo o due di tosse darò

A letto, zitto e buono, mi troverò

Con le ventose sulla schiena

Come un bulldog, sorvegli me

Con il termometro a portata di te

E, che lo voglia o no, mi fai buttar giù

Quella schifezza che hai preparato tu

E tu strafai, tu strafai

E io non vedo quando la smetterai

Perché è per questo che ti amo

Le tue virtù, la tua allegria

E la freschezza che nascondi per me

Non danno un attimo di noia con te

E se tu esageri, e se tu esageri

È anche vero che piaci a me

En je overdrijft het, en in waarheid

Precies, niemand zal het ooit weten

Als het een slechte gewoonte is

Of een kwaliteit

Het is verward tussen het een en het ander

Wat wil je ooit, je komt en gaat

En je vermoeit jezelf meer en meer dan je kunt

Ik ben een zoon en geen man voor jou

Tirannie bezielt mij

En je overdrijft het, nog meer

Voor de lunches die je voor me klaarmaakt

En je bent ontroerd als ik voor jou slik

Pantagruelische cursussen

Als ik nee zeg, uit nuchterheid

Word verdrietig, ik zal niet aandringen

Wetende dat je anders zou huilen

Ik eet weer, tot ik stik

En je overdrijft het, er is geen waarom

Bij het elke dag polijsten van parket

De flappen voor me klaar houden

Waardoor ik mijn evenwicht verlies

Om af te stoffen, te polijsten, geef je jezelf te doen

Als ik niet weet waar ik moet blijven

En ik ga naar bed om je te laten luchten

Verwijder de kussens die moeten worden vervangen

En je overdrijft, wat een onzin

Al is het maar een hoest of twee die ik zal geven

In bed, rustig en goed, zal ik mezelf vinden

Met de zuignappen op de achterkant

Als een buldog, waak over mij

Met de thermometer binnen handbereik

En of je het nu leuk vindt of niet, je haalt me ​​naar beneden

Die rotzooi die je hebt voorbereid

En je overdrijft het, je overdrijft het

En ik zie niet wanneer je stopt

Omdat dat is waarom ik van je hou

Jouw deugden, jouw geluk

En de frisheid die je voor me verbergt

Ze geven geen moment om jou te vervelen

En als je het overdrijft, en als je het overdrijft

Het is ook waar dat ik je leuk vind