Du läßt dich geh'n - Charles Aznavour

Du bist so komisch anzuseh’n,

denkst Du vielleicht, das find' ich schön?

Wenn Du mich gar nicht mehr verstehst,

und mir nur auf die Verven gehst.

Ich trinke schon die halbe Nacht,

und hab' mir dadurch Mut gemacht,

um Dir heut' endlich zu gesteh’n,

ich kann Dich einfach nicht mehr seh’n.

Mit Deiner schlampigen Figur,

gehst Du mir gegen die Natur.

Mir fällt bei Dir nichts and’res ein,

als Tag und Nacht nur brav zu sein.

Seit Wochen leb' ich neben Dir,

und fühle gar nichts neben mir.

Nur Dein Geschwätz, so leer und dumm,

ich habe Angst, das bringt mich um.

Ja, früher warst Du lieb und schön,

Du läßt Dich geh’n, Du läßt Dich geh’n.

Du bildest Dir doch wohl nicht ein,

Du könntest reizvoll für mich sein.

Mit Deinen unbedeckten Knie’n,

wenn Deine Strümpfe Wasser zieh’n.

Du läufst im Morgenrock herum,

ziehst Dich zu Essen nicht mal um.

Dein Haar, da baumeln kreuz und quer,

die Lockenwickler hin und her.

Und schiefe Hacken obendrein,

wie fiel ich nur auf sowas rein.

Vor meinen Freunden gibst Du an,

und stellst mich hin als Hampelmann.

Das bringt mich nachts, sogar im Traum,

im tiefen Schlaf noch auf den Baum.

Ich hab' gedacht, Du hast mich lieb,

als ich für immer bei Dir blieb.

Wenn Du nur still wärst, das wär' schön.

Du läßt Dich geh’n, Du läßt Dich geh’n.

Bei Tag und Nacht denk' ich daran,

ob das nicht anders werden kann?

Du bist doch schließlich meine Frau,

doch werd' ich nicht mehr aus Dir schlau.

Zeig' mir doch, dass Du mich noch liebst,

wenn Du Dir etwas Mühe gibst.

Mit einem kleinen Lächeln nur,

und tu auch was für die Figur!

Dann hätt' ich wieder neuen Mut

und alles würde wieder gut.

Sei doch ein bißchen nett zu mir,

damit ich Dich nicht ganz verlier'.

Denk an die schöne Zeit zurück,

die Liebe auf den ersten Blick.

Wie ich am Abend zu Dir kam,

und Dich in meine Arme nahm.

An meinem Herzen, das wär' schön,

da laß' Dich geh’n, da laß' Dich geh’n.

Je bent zo grappig om naar te kijken

Denk je misschien dat ik dat leuk vind?

Als je me niet meer begrijpt,

en je werkt me alleen maar op de zenuwen.

Ik heb de halve nacht gedronken

en het gaf me moed

om vandaag eindelijk aan je toe te geven,

Ik kan je gewoon niet meer zien.

Met je slordige figuur

Ga je tegen de natuur in?

Ik kan niets anders over je bedenken

dan alleen dag en nacht goed zijn.

Ik woon al weken naast je

en voel niets naast me.

Alleen je gebabbel, zo leeg en dom,

Ik ben bang dat dit me zal doden.

Ja, je was lief en mooi

Je laat jezelf gaan, je laat jezelf gaan.

Je verbeeldt het je vast niet

Je zou aantrekkelijk voor me kunnen zijn.

Met je blote knieën

als je kousen water trekken.

Je loopt rond in je kamerjas

verander niet eens van kleding voor het avondeten.

Je haar, dat overal bungelt,

de krulspelden heen en weer.

En kromme hakken ook,

Hoe ben ik voor zoiets gevallen?

Je schept op tegen mijn vrienden

en zette me op als een springer.

Dat brengt me 's nachts, zelfs in dromen,

in een diepe slaap nog steeds in de boom.

ik dacht dat je van me hield

terwijl ik voor altijd bij je bleef.

Als je gewoon stil zou zijn, zou dat mooi zijn.

Je laat jezelf gaan, je laat jezelf gaan.

Dag en nacht denk ik erover na

kan dat niet anders?

Je bent tenslotte mijn vrouw

maar ik kan je niet meer begrijpen.

Laat me zien dat je nog steeds van me houdt

als je moeite doet.

Met slechts een kleine glimlach

en doe ook iets voor het karakter!

Dan zou ik weer nieuwe moed hebben

en alles zou weer goed komen.

Wees een beetje aardig voor mij

zodat ik je niet helemaal kwijtraak.

Denk terug aan de goede tijden

liefde op het eerste gezicht.

Hoe ik 's avonds naar je toe kwam,

en nam je in mijn armen.

Op mijn hart, dat zou mooi zijn

laat je gaan, laat je gaan.