Com'è triste Venezia (Que c'est triste Venise) - Charles Aznavour

Com'è triste Venezia

Soltanto un anno dopo

Com'è triste Venezia

Se non si ama più

Si cercano parole che nessuno dirà

E si vorrebbe piangere

Ma ormai non si può più

Com'è triste Venezia

Se nella barca c'è

Soltanto un gondoliere

Che guarda verso te

E non ti chiede niente

Perché negli occhi tuoi

E dentro la tua mente

C'è soltanto lei

Com'è triste Venezia

Soltanto un anno dopo

Com'è triste Venezia

Se non si ama più

I musei e le chiese

Si aprono per noi

Ma non lo sanno

Che, ormai, tu non ci sei

Com'è triste Venezia

Di sera, la laguna

Se si cerca una mano

Che non si trova più

Si fa dell’ironia

Davanti a quella luna

Che, un dì, ti ha vista mia

E non ti vede più

Addio, gabbiani in volo

Che, un giorno, salutaste

Due punti neri al suolo

Addio anche da lei

Troppo triste, Venezia

Soltanto un anno dopo

Troppo triste, Venezia

Se non si ama più

Hoe triest is Venetië

Pas een jaar later

Hoe triest is Venetië

Als je niet langer liefhebt

We zijn op zoek naar woorden die niemand zal zeggen

En men zou willen huilen

Maar nu kan het niet meer

Hoe triest is Venetië

Als er in de boot is

Gewoon een gondelier

Op zoek naar jou

En hij vraagt ​​je nergens om

Waarom in jouw ogen?

En in je geest

Er is alleen zij

Hoe triest is Venetië

Pas een jaar later

Hoe triest is Venetië

Als je niet langer liefhebt

Musea en kerken

Ze gaan voor ons open

Maar ze weten het niet

Dat je er nu nog niet bent

Hoe triest is Venetië

In de avond, de lagune

Als u op zoek bent naar een hand

Die niet meer wordt gevonden

Het maakt ironie

Voor die maan

Wie, op een dag, zag je de mijne

En hij ziet je niet meer

Vaarwel, meeuwen in vlucht

Die je op een dag begroette

Twee zwarte vlekken op de grond

Ook afscheid van haar

Te triest, Venetië

Pas een jaar later

Te triest, Venetië

Als je niet langer liefhebt