Chi - Charles Aznavour

Chi ti aprirà le labbra

E, nel possederti, ti sorprenderà

Perché ti rinnovi

E, con lui, tu trovi orizzonti nuovi di felicità?

Chi ruberà il mio posto

Pur nel più nascosto sogno che tu fai

Quando, dominata, nuovamente amata

Con una risata mi distruggerai?

Chi tenderà la mano in cui mi annullerò?

Chi ti starà vicino, quando non ci sarò?

Chi della tua dolcezza, con una carezza, approfitterà

E, con un addio, coprirà l’oblio

Quello che fu mio

Quando me ne andrò?

È sempre viva tra di noi un’assurda felicità

Nonostante lo scarto fra le nostre età

Ma, fino a quando me ne andrò, e un altro ti contemplerà

Una domanda i miei pensieri assillerà

Chi, senza che protesti, rifarà quei gesti

Riservati a me, quando tu mi attendi

Quando tu mi prendi

Palpiti e ti tendi nell’offrirti a me?

Chi scoprirà le risa

La follia improvvisa, e la serietà

E berrà l’essenza della tua presenza

Che la mia partenza gli concederà?

Chi lo potrebbe dire?

Chi mai lo scoprirà?

E io devo soffrire

Per chi ti prenderà

Con un nuovo «Ti amo»

E con quel «Ti amo», che ti stordirà

Nel dormirti accanto, dopo che avrai pianto di felicità

Mi riseppellirà

Wie zal je lippen openen

En door jou te bezitten, zal het je verrassen

Waarom vernieuw je jezelf?

En vind je met hem nieuwe horizonten van geluk?

Wie steelt mijn stoel

Zelfs in de meest verborgen droom die je hebt

Toen, gedomineerd, weer geliefd was

Met een lach wil je me vernietigen?

Wie steekt de hand uit waarin ik mezelf opzeg?

Wie zal er om je heen zijn als ik er niet ben?

Wie zal profiteren van je zoetheid met een streling

En met een afscheid zal het de vergetelheid dekken

Wat was van mij?

Wanneer zal ik gaan?

Een absurd geluk leeft altijd onder ons

Ondanks de kloof tussen onze leeftijden

Maar, totdat ik weg ben, en een ander naar je zal kijken

Een vraag zal mijn gedachten achtervolgen

Wie zal, zonder te protesteren, die gebaren nog eens maken

Gereserveerd voor mij als je op me wacht

Wanneer je me vangt

Ben je enthousiast en heb je de neiging om jezelf aan mij aan te bieden?

Wie zal de lach ontdekken

Plotselinge waanzin en ernst

En het zal de essentie van je aanwezigheid opdrinken

Wat zal mijn vertrek hem opleveren?

Wie zou het kunnen zeggen?

Wie zal er ooit achter komen?

En ik moet lijden

Voor wie neemt je mee?

Met een nieuwe "Ik hou van jou"

En met dat "ik hou van jou", die je zal verdoven

In slapen naast je, nadat je huilt van geluk

Hij zal me herbegraven