Buon anniversario - Charles Aznavour

Nel mio vestito blu, sto portando pazienza

Non sono stato mai più calmo di così

Sono pronto da un pò, per questa ricorrenza

Del tuo vestito bianco e del fatale sì.

Ma qualcosa non và e sei così nervosa

Per questo me ne stò tranquillo sul sofà

Col carattere tuo, se dicessi qualcosa

Mi manderesti al limbo, e addio serenità.

Sono le otto già, la sarta non si vede

Doveva stare qui, stamattina, mi pare

Per colmo il tuo chignon, s’ingarbuglia e non cede

Occasione di più per farci ritardar.

Se va avanti così, la serata a teatro e l’autore di moda te li saluterò

Addio più d’Anouilh, d’Anouilh, forse di Sartre

Non mi ricordo più, ma i biglietti li ho…

Buon anniversario !

Buon anniversario !

Il tuo vestito è qua, finalmente respiri

Per solidarietà ti aiuto come sò

Tutto è pronto, ma no, intanto che sospiri

La tua cerniera lampo ti si ferma a metà

Ci innervosiamo un pò mentre spingo e tu tiri

Cercando tutti e due di cavarci dai guai

Ma per fatalità in barba ai tuoi sospiri

La stoffa si è strappata e adesso che si fa?

Verso le ventitré, infine tu sei pronta

Da teatro oramai la gente se ne và

Andiamo a cena, via, la commedia non conta

Ma adesso non vuoi più e chiedi di rientrare

Per la strada noi due, camminiamo in silenzio

Mi sorridi, ti bacio e poi sorrido a te

La serata?

Macché !

Non é quella che conta

Ma amarci come t’amo e come ami me.

Buon anniversario !

Buon anniversario !

Buon anniversario !

In mijn blauwe jurk heb ik geduld

Ik ben nog nooit zo kalm geweest

Ik ben al een tijdje klaar voor dit jubileum

Van je witte jurk en het fatale ja.

Maar er is iets mis en je bent zo zenuwachtig

Daarom zit ik rustig op de bank

Met je karakter, als ik iets zei

Je zou me naar het ongewisse sturen, en tot ziens sereniteit.

Het is al acht uur, de naaister is nergens te bekennen

Hij zou hier vanmorgen zijn, denk ik

Als klap op de vuurpijl raakt je knot in de knoop en geeft niet mee

Meer kans om ons te vertragen.

Als het zo doorgaat, neem ik afscheid van de avond in het theater en de modeontwerper

Afscheid meer dan Anouilh, Anouilh, misschien Sartre

Ik weet het niet meer, maar ik heb kaartjes...

Gelukkige verjaardag !

Gelukkige verjaardag !

Je jurk is hier, je ademt eindelijk

Voor solidariteit help ik je zoals ik weet

Alles is klaar, maar nee, terwijl je zucht

Je rits stopt halverwege

We worden een beetje nerveus als ik duw en jij trekt

We proberen allebei uit de problemen te komen

Maar door het lot ondanks je zuchten

De stof is gescheurd en wat doe je nu?

Rond 23:00 uur ben je dan eindelijk klaar

Mensen verlaten nu het theater

Laten we gaan eten, kom op, komedie telt niet

Maar nu wil je niet meer en vraag je om terug te komen

Op straat lopen we met z'n tweeën in stilte

Je lacht naar me, ik kus je en dan lach ik naar je

De avond?

Helemaal niet!

Het is niet wat er toe doet

Maar hou van elkaar zoals ik van jou hou en zoals jij van mij houdt.

Gelukkige verjaardag !

Gelukkige verjaardag !

Gelukkige verjaardag !