Avec un brin de nostalgie - Charles Aznavour

Avec un brin de nostalgie, je nourris mon ancien pick-up

De vinyles que j’avais acquis dans mes folles années Be-Bop

Je me verse un fond de whisky et de secourir mes pensées

Embuées de mélancolie, pour voyager dans mon passé

Passé jalonné d’interdits d’amour secrètes et d’amour fou

Qui viennent perturber mes nuits, mes solitudes mais surtout

Joue sur mes remords mes regrets, tandis que mon écran s’emplit

D’image animées, désormais, avec un brin de nostalgie

Avec un brin de nostalgie, ma mémoire me joue des tours

Était-ce Lorraine ou Sophie qui m’a laissé tomber un jour?

J’avais quoi?

Seize ans et demi, jouant crânement les tombeurs

Et je me retrouvais groggy, avec des larmes plein le cœur

Mais à cet age, on oublie, on vit de rêves et d’illusions

Les filles vont et se marient, quand draguent encore les garçons

J’ai connu bien d’autres échecs, qui pourtant ne m’ont rien appris

Depuis je fume et je bois sec, avec un brin de nostalgie

Avec un brin de nostalgie, de disputes en séparations

Seul sans amour et peu d’amis, dans mon champs de désolations

Je passe mes jours et mes nuits à ruminer mes déceptions

Le cœur à tout jamais meurtrit, sans états d'âme et sans passion

Avec un brin de nostalgie, sur les ruines de ces amours

Que j’ai gâchées que j’ai détruit mon mal de vivre est sans secours

Mes espoirs sont à l’agonie, mes années restent sans retour

Je n’attends plus rien de la vie, et vis ma vie au jour le jour

Le cœur brulé de mes amours et de nostalgie

Met een snufje nostalgie voed ik mijn oude pick-up

Van vinyl dat ik in mijn gekke Be-Bop-jaren had gekocht

Ik schenk mezelf wat whisky in en red mijn gedachten

Nevels van melancholie, om te reizen in mijn verleden

Verleden onderbroken door geheime liefdesverboden en gekke liefde

Die mijn nachten komen verstoren, mijn eenzaamheid maar vooral

Speel op mijn spijt mijn spijt, terwijl mijn scherm vol raakt

Bewegende beelden, nu met een vleugje nostalgie

Met een vleugje nostalgie speelt mijn geheugen mij parten

Was het Lorraine of Sophie die me op een dag teleurstelde?

Ik had wat?

Zestien en een half jaar oud, gedurfd hartenbreker spelend

En ik merkte dat ik suf was, met tranen in mijn hart

Maar op deze leeftijd vergeten we dat we leven van dromen en illusies

Meisjes gaan trouwen, toen jongens nog doorgingen

Ik heb veel andere mislukkingen gekend, die me echter niets hebben geleerd

Sindsdien rook en drink ik droog, met een vleugje nostalgie

Met een vleugje nostalgie, van ruzies tot scheidingen

Alleen zonder liefde en weinig vrienden, in mijn veld van verlatenheid

Ik breng mijn dagen en nachten door met piekeren over mijn teleurstellingen

Het hart voor altijd gekneusd, zonder scrupules en zonder passie

Met een vleugje nostalgie, op de ruïnes van deze liefdes

Dat ik verspilde dat ik mijn pijn van het leven vernietigde is hulpeloos

Mijn hoop sterft, mijn jaren blijven onbeantwoord

Ik verwacht niets meer van het leven, en leef mijn leven van dag tot dag

Het hart brandde van mijn liefdes en nostalgie