And I in My Chair - Charles Aznavour

He, he observes you from where he sits

You, it unnerves you, you lose your wits

He, he ignites you with eyes of flame

You, it excites you, you like the game

And I, in my chair, though I hardly speak

I notice each innuendo

And I, in my chair, I’m stricken with fear

At seeing the end so near

He, out to win you, he woos with style

You, you continue to coyly smile

He, with his quarry on hunting ground

You, only sorry that I’m around…

And I, in my chair, though I hardly speak

I see just how well he’s doing

And I, in my chair, I’m trying to hide

The dread that I hold inside

He, his eyes flatter, your glances touch

You, now you chatter a bit too much

He, like a gypsy, he serenades

You, you grow tipsy, your laugh cascades

And I, in my chair, though I hardly speak

My heart’s on the verge of crying

And I, in my chair, my heart understands

My love is now changing hands

No, no, it’s nothing, perhaps a little tired only

Not at all, why do you ask?

On the contrary…

This was a beautiful evening, yes, indeed, a beautiful evening.

Hij, hij observeert je vanaf waar hij zit

Jij, het maakt je zenuwachtig, je verliest je verstand

Hij, hij ontsteekt je met ogen van vlammen

Jij, het windt je op, je houdt van het spel

En ik, in mijn stoel, hoewel ik nauwelijks spreek

Ik merk elke insinuatie op

En ik, in mijn stoel, word ik door angst getroffen

Bij het zien van het einde zo dichtbij

Hij, erop uit om je te winnen, hij streeft met stijl na

Jij, jij blijft verlegen glimlachen

Hij, met zijn prooi op jachtgebied

Jij, het spijt me alleen dat ik in de buurt ben...

En ik, in mijn stoel, hoewel ik nauwelijks spreek

Ik zie hoe goed hij het doet

En ik, in mijn stoel, ik probeer me te verstoppen

De angst die ik van binnen koester

Hij, zijn ogen vleien, jouw blikken raken aan

Jij, nu praat je een beetje te veel

Hij, als een zigeuner, brengt hij serenades

Jij, je wordt aangeschoten, je lach cascades

En ik, in mijn stoel, hoewel ik nauwelijks spreek

Mijn hart staat op het punt van huilen

En ik, in mijn stoel, mijn hart begrijpt

Mijn liefde verandert nu van eigenaar

Nee, nee, het is niets, misschien alleen een beetje moe

Helemaal niet, waarom vraag je dat?

Integendeel…

Dit was een mooie avond, ja, inderdaad, een mooie avond.