A mia moglie - Charles Aznavour

Quando l’aratro dell’età i nostri visi segnerà

Con i lunghi solchi che vi avrà scavato

I nostri figli, grandi ormai, saranno andati via di qui

Per aumentare, in fondo a noi, il vuoto

Quand’ogni gesto nascerà più lento nell’intimità

Per tutto il tempo che sarà passato

Parlarsi, allora, non sarà pensare a quello che verrà

Ma ricordare tutto ciò che è stato

A passi lenti, tu verrai, con me, per viali di azalee

Senz’avvenire, e con le idee più chiare

Non sarà facile, però, malgrado quello che dirò

Negare il tempo che non può tornare

Quando la nostra vita in due

Progetti nuovi non avrà

Avremo un libro da poter aprire

Memorie scritte insieme a te

Senza concluderle, perchè

Solo il finale mancherà ancora

Quando il mio tempo sfiorerà

La soglia dell’eternità

E qualche cosa mi dirà: «Ci siamo»

Quando, guardandoti, vedrò

Che senza il nostro amore, no

Non avrai più quei giorni tuoi di prima

Quando più calmo sembrerò

E la tua mano cercherò

Perchè il mio polso batterà più piano

Dopo aver accettato Dio

Prima di andarmene, lo so

Un’altra volta, se potrò

Io ti dirò, come un addio: «Ti amo…»

Wanneer de ploeg van de leeftijd onze gezichten zal markeren

Met de lange voren die hij in je zal hebben gegraven

Onze volwassen kinderen zullen hier weg zijn

Om, in de diepten van ons, de leegte te vergroten

Wanneer elk gebaar langzamer wordt geboren in intimiteit

Voor alle tijd die voorbij is

Met elkaar praten is dan niet denken aan wat komen gaat

Maar onthoud alles wat was

Met langzame stappen kom je, met mij, langs de lanen van azalea's

Zonder de toekomst en met duidelijkere ideeën

Het zal echter niet gemakkelijk zijn, ondanks wat ik zal zeggen

De tijd ontkennen die niet kan terugkeren

Wanneer ons leven in twee

Nieuwe projecten hebben geen

We zullen een boek hebben dat we kunnen openen

Herinneringen geschreven met jou

Zonder ze af te sluiten, waarom?

Alleen het einde zal nog ontbreken

Als mijn tijd om is

De drempel van de eeuwigheid

En iets zal me zeggen: "Hier zijn we"

Wanneer, als ik naar jou kijk, zal ik zien

Dat zonder onze liefde, nee

Je zult niet langer die dagen van je hebben zoals voorheen

Wanneer ik rustiger zal lijken

En jouw hand zal ik proberen

Omdat mijn pols langzamer gaat kloppen

Na het accepteren van God

Voordat ik vertrek, ik weet het

Een andere keer, als ik kan

Ik zal je als afscheid zeggen: "Ik hou van je ..."