Incommunication - Celluloide

I laugh in your eyes while I cry in mine

I say that our plays are acted in vain

I think about it, and I keep in mind

All the joy that we shared though nothing remains

You’re singing unreal returns just for me

Reviving older sufferings in me

You can sing it now, you soothe me, my dear

Lapse of memory is my deepest fear

We are two Siamese friends

We can softly just pretend

To play on words, sincerely

To live our lives, differently

She laughs in his eyes, he cries in his hands

Thought she cries her best, he laughs on his own

They change their own minds from now to the end

If someone complains, the second one laughs

We are two Siamese friends

We can softly just pretend

To play on words, sincerely

To live our lives, differently

Ik lach in jouw ogen terwijl ik huil in de mijne

Ik zeg dat onze toneelstukken tevergeefs worden gespeeld

Ik denk erover na, en ik houd in gedachten

Alle vreugde die we deelden, hoewel er niets overblijft

Je zingt onwerkelijke rendementen speciaal voor mij

Ouder lijden in mij doen herleven

Je kunt het nu zingen, je kalmeert me, mijn liefste

Geheugenverlies is mijn grootste angst

We zijn twee Siamese vrienden

We kunnen zachtjes doen alsof

Om met woorden te spelen, oprecht

Om ons leven anders te leven

Ze lacht in zijn ogen, hij huilt in zijn handen

Dacht dat ze op haar best huilde, hij lacht alleen

Van nu tot het einde veranderen ze van gedachten

Als iemand klaagt, lacht de tweede

We zijn twee Siamese vrienden

We kunnen zachtjes doen alsof

Om met woorden te spelen, oprecht

Om ons leven anders te leven