Spencer the Rover - Cara Dillon

This tune was composed by Spencer the Rover

As valliant a man had ever left home

Well he had been much reduced and caused great confusion

And that was the reason he started to roam

In Yorkshire, near Rotherham, he had been on the ramble

And weary of travelling, he had sat down to rest

By the foot of yon mountain by a clear, crystal fountain

With bread and cold water he himself did refresh

When the night fast approaching to the woods he resorted

With woodbine and ivy his bed for to make

But he dreamt about sighing lamenting and crying

Go home to your family and rambling forsake

'Twas the fifth day of November, I have reason to remember

When first he arrived home to his family and his friends

They did stand so astounded, confused and dumbfounded

To see such a stranger once more in their sight

His children came around him with their verses and stories

Their verses and stories to drive care away

Well he’s as happy as those who have thousands of riches

Contented he’ll remain and not ramble away

This tune was composed by Spencer the Rover

As valliant a man had ever left home

Well he had been much reduced and caused great confusion

And that was the reason he started to roam

Dit deuntje is gecomponeerd door Spencer the Rover

Als een dappere man had ooit het huis verlaten

Nou, hij was veel kleiner geworden en veroorzaakte grote verwarring

En dat was de reden dat hij begon te zwerven

In Yorkshire, in de buurt van Rotherham, was hij op zwerftocht geweest

En moe van het reizen, was hij gaan zitten om te rusten

Aan de voet van de berg bij een heldere, kristallen fontein

Met brood en koud water heeft hij zichzelf wel ververst

Toen de nacht snel naderde naar het bos, nam hij zijn toevlucht

Met woodbine en klimop zijn bed om op te maken

Maar hij droomde over zuchten, weeklagen en huilen

Ga naar huis, naar je familie en vergeef je

'Het was de vijfde dag van november, ik heb reden om te onthouden'

Toen hij voor het eerst thuiskwam bij zijn familie en zijn vrienden

Ze stonden zo verbaasd, verward en met stomheid geslagen

Om zo'n vreemdeling nog een keer in hun ogen te zien

Zijn kinderen kwamen om hem heen met hun verzen en verhalen

Hun verzen en verhalen om de zorg weg te jagen

Nou, hij is net zo gelukkig als degenen die duizenden rijkdommen hebben

Tevreden zal hij blijven en niet weglopen

Dit deuntje is gecomponeerd door Spencer the Rover

Als een dappere man had ooit het huis verlaten

Nou, hij was veel kleiner geworden en veroorzaakte grote verwarring

En dat was de reden dat hij begon te zwerven