Sailor Boy - Cara Dillon, Kris Drever, Sam Lakeman

It was early, early all in the spring

When my love Willie went to serve a king

The night been dark and the wind blew high

Which parted me from my sailor boy

«Oh father, father, give me a boat

For on the ocean I mean to float

To watch the bigger ships as they pass by

For I might enquire for my sailor boy

She had not sailed it for a week or two

When she spied a captain and all his crew

«Oh captain, captain, come tell me true

Does my love Willie sail on board with you?»

What was the colour of your Willie’s hair

What was the colour does young Willie wear?

«A red-blue jacket and his trousers white

And his curly hair was my heart’s delight»

«Oh fair maid, fair maid, he is not here

For he’s lost or drowned, I am afraid

For in yon green island as we passed by

T’was there we lost the fine sailor boy»

She wrung her hands and she tore her hair

Just like a lady in deep despair

She called for paper, both pen and ink

And every line she did drop a tear

And every word she cried «Willie dear»

So father, father, go dig my grave

Go dig it long and go dig it wide

Place marble stone at my head and feet

That the world may know that I died in grief

Het was vroeg, vroeg in de lente

Toen mijn liefde Willie een koning ging dienen

De nacht was donker en de wind blies hoog

Wat mij scheidde van mijn zeemansjongen

"O vader, vader, geef me een boot"

Want op de oceaan bedoel ik te drijven

Om de grotere schepen te zien terwijl ze voorbij varen

Want ik zou kunnen vragen naar mijn zeemansjongen

Ze had er al een week of twee niet mee gevaren

Toen ze een kapitein en zijn hele bemanning zag...

"Oh kapitein, kapitein, kom me de waarheid vertellen"

Vaart mijn liefde Willie met je mee aan boord?»

Wat was de kleur van je Willie's haar?

Wat was de kleur die de jonge Willie draagt?

"Een rood-blauw jasje en zijn broek wit"

En zijn krullende haar was mijn hartsverrukking»

"O schone meid, schone meid, hij is er niet"

Want hij is verdwaald of verdronken, ik ben bang

Voor op het groene eiland waar we langs kwamen

T'was daar verloren we de fijne zeemansjongen»

Ze wrong haar handen en scheurde haar haar

Net als een vrouw in diepe wanhoop

Ze vroeg om papier, zowel pen als inkt

En bij elke regel die ze deed, druppelde een traan

En bij elk woord riep ze «Lieve Willie»

Dus vader, vader, ga mijn graf graven

Ga lang graven en breed graven

Plaats marmeren steen bij mijn hoofd en voeten

Dat de wereld mag weten dat ik stierf in verdriet