Eu Sou Neguinha - Caetano Veloso

Eu tava encostad’ali minha guitarra

No quadrado branco vídeo papelão

Eu era o enigma, uma interrogação

Olha que coisa, mais que coisa à toa, boa boa boa boa boa

Eu tava com graça…

Tava por acaso ali, não era nada

Bunda de mulata, muque de peão

Tava em Madureira, tava na Bahia

No Beaubourg, no Bronx, no Brás e eu e eu e eu e eu e eu

A me perguntar:

Eu sou neguinha?

Era uma mensagem, lia uma mensagem

Parece bobagem mas não era não

Eu não decifrava, eu não conseguia

Mas aquilo ia e eu ia e eu ia e eu ia e eu ia e eu ia

Eu me perguntava: era um gesto hippie, um desenho estranho

Homens trabalhando, pare, contramão

E era uma alegria, era uma esperança

Era dança e dança ou não ou não ou não ou não ou não

Tava perguntando:

Eu sou neguinha?

Eu sou neguinha?

Eu sou neguinha?

Eu tava rezando ali completamente

Um crente, uma lente, era uma visão

Totalmente terceiro sexo, totalmente terceiro mundo

Terceiro milênio carne nua nua nua nua nua nua nua

Era tão gozado

Era um trio elétrico, era fantasia

Escola de samba na televisão

Cruz no fim do túnel, beco sem saída

E eu era a saída, melodia, meio-dia dia dia

Era o que dizia:

Eu sou neguinha?

Mas via outras coisas: via o moço forte

E a mulher macia den’da escuridão

Via o que é visível, via o que não via

O que a poesia e a profecia

Não veem, mas veem veem veem veem veem

É o que parecia

Que as coisas conversan coisas surpreendentes

Fatalmente erram, acham solução

E que o mesmo signo que eu tento ler e ser

É apenas um possível ou impossível em mim em mim em mil em mil em mil

E a pergunta vinha:

Eu sou neguinha?

Eu sou neguinha?

Eu sou neguinha?

Eu sou neguinha?

Ik leunde daar met mijn gitaar

Op het witte vierkante videokarton

Ik was het enigma, een vraagteken

Kijk eens wat een ding, meer dan niets voor niets, goed goed goed goed goed

Ik was met gratie...

Ik was daar toevallig, het was niets

Mulat ezel, pion muque

Ik was in Madureira, ik was in Bahia

Bij Beaubourg, bij Bronx, bij Brás en ik en ik en ik en ik en ik

Om mij te vragen:

Ben ik zwart?

Het was een bericht, lees een bericht

Het klinkt gek, maar dat was het niet

Ik kon het niet ontcijferen, ik kon het niet

Maar dat was ik ging ik ging

Ik vroeg me af: was het een hippiegebaar, een vreemde tekening?

Mannen aan het werk, stop, tegen het verkeer in

En het was een vreugde, het was een hoop

Het was dans en dans of niet of niet of niet of niet of niet

Ik was aan het vragen:

Ben ik zwart?

Ben ik zwart?

Ben ik zwart?

Ik was daar helemaal aan het bidden

Een gelovige, een lens, was een visie

Totaal derde geslacht, totaal derde wereld

Derde millennium naakt naakt naakt naakt naakt naakt naakt naakt

het was zo leuk

Het was een elektrisch trio, het was fantasie

 Sambaschool op televisie

Kruis aan het einde van de tunnel, doodlopende weg

En ik was de uitgang, melodie, middag dag dag

Het was wat er stond:

Ben ik zwart?

Maar ik zag andere dingen: ik zag de sterke jonge man

En de zachte vrouw in de duisternis

Ik zag wat zichtbaar is, ik zag wat ik niet zag

Wat poëzie is profetie?

Ze zien niet, maar ze zien, zien, zien, zien

Het is hoe het eruit zag

Dat dingen verrassende dingen zeggen

Dodelijk maken ze fouten, ze vinden een oplossing

En datzelfde teken dat ik probeer te lezen en te zijn

Het is gewoon mogelijk of onmogelijk in mij in mij in duizend op duizend in duizend

En de vraag kwam:

Ben ik zwart?

Ben ik zwart?

Ben ik zwart?

Ben ik zwart?