Alexandre - Caetano Veloso

Ele nasceu no mês do leão, sua mãe uma bacante

E o rei seu pai, um conquistador tão valente

Que o príncipe adolescente pensou que já nada restaria

Pra, se ele chegasse a rei, conquistar por si só

Mas muito cedo ele se revelou um menino extraordinário:

O corpo de bronze, os olhos cor de chuva e os cabelos cor de sol

Alexandre

De Olímpia e Felipe o menino nasceu, mas ele aprendeu

Que o seu pai foi um raio que veio do céu

Ele escolheu seu cavalo por parecer indomável

E pôs-lhe o nome Bucéfalo ao dominá-lo

Para júbilo, espanto e escândalo do seu próprio pai

Que contratou para seu perceptor um sábio de Estagira

Cuja a cabeça sustenta ainda hoje o Ocidente

O nome Aristóteles — nome Aristóteles — se repetiria

Desde esses tempos até nossos tempos e além

Ele ensinou o jovem Alexandre a sentir filosofia

Pra que mais que forte e valente chegasse ele a ser sábio também

Alexandre

De Olímpia e Felipe o menino nasceu, mas ele aprendeu

Que o seu pai foi um raio que veio do céu

Ainda criança ele surpreendeu importantes visitantes

Vindos como embaixadores do Império da Pérsia

Pois os recebeu na ausência de Felipe com gestos elegantes

De que o rei, seu próprio pai, não seria capaz

Em breve estaria ao lado de Felipe no campo de batalha

E assinalaria seu nome na história entre os grandes generais

Alexandre

De Olímpia e Felipe o menino nasceu, mas ele aprendeu

Que o seu pai foi um raio que veio do céu

Com Hefestião, seu amado

Seu bem na paz e na guerra

Correu em honra de Pátroclo

— os dois corpos nus —

Junto ao túmulo de Aquiles, o héroi enamorado, o amor

Na grande batalha de Queronéia, Alexandre destruía

A esquadra Sagrada de Tebas, chamada invencível

Aos dezesseis anos, só dezesseis anos, assim já exibia

Toda a amplidão da luz do seu gênio militar

Olímpia incitava o menino dourado a afirma-se

Se Felipe deixava a família da mãe de outro filho dos seus se insinuar

Alexandre

De Olímpia e Felipe o menino nasceu, mas ele aprendeu

Que o seu pai foi um raio que veio do céu

Feito rei aos vinte anos

Transformou a Macedônia

Que era um reino periférico, dito bárbaro

Em esteio do helenismo e dos gregos, seu futuro, seu sol

O grande Alexandre, o Grande, Alexandre

Conquistou o Egito e a Pérsia

Fundou cidades, cortou o nó górdio, foi grande;

Se embriagou de poder, alto e fundo, fundando o nosso mundo

Foi generoso e malvado, magnânimo e cruel;

Casou com uma persa, misturando raças, mudou-nos terra, céu e mar

Morreu muito moço, mas antes impôs-se do Punjab a Gibraltar

Alexandre

De Olímpia e Felipe o menino nasceu, mas ele aprendeu

Que o seu pai foi um raio que veio do céu

Hij werd geboren in de maand van de leeuw, zijn moeder een bacchante

En de koning je vader, een zo dappere veroveraar

Dat de tienerprins dacht dat er niets meer over zou blijven

Dus, als hij de koning bereikt, overwin dan zelf

Maar al heel vroeg bleek hij een bijzondere jongen te zijn:

Het bronzen lichaam, regenkleurige ogen en ingevallen haar

Alexander

Van Olímpia en Felipe werd de jongen geboren, maar hij leerde

Dat je vader een straal was die uit de lucht kwam

Hij koos zijn paard omdat het er ontembaar uitzag

En hij noemde hem Bucephalus toen hij hem onder de knie had

Tot vreugde, verbazing en schandaal van zijn eigen vader

Wie heeft een wijze van Stagira ingehuurd voor zijn bijlesdocent?

Wiens hoofd nog steeds het Westen ondersteunt?

De naam Aristoteles - de naam Aristoteles - zou zich herhalen

Van die tijd tot onze tijd en daarna

Hij leerde de jonge Alexandre om filosofie te voelen

Zodat hij niet alleen sterk en dapper, maar ook wijs kon zijn

Alexander

Van Olímpia en Felipe werd de jongen geboren, maar hij leerde

Dat je vader een straal was die uit de lucht kwam

Als kind verraste hij belangrijke bezoekers

Komt als ambassadeurs van het rijk van Perzië

Omdat hij ze in de afwezigheid van Felipe met elegante gebaren ontving

Wat de koning, zijn eigen vader, niet zou kunnen?

Ik zou spoedig naast Felipe op het slagveld zijn

En zou zijn naam in de geschiedenis markeren onder de grote generaals

Alexander

Van Olímpia en Felipe werd de jongen geboren, maar hij leerde

Dat je vader een straal was die uit de lucht kwam

Met Hephaestion, haar geliefde

Uw goed in vrede en in oorlog

Liep ter ere van Patroclus

— de twee naakte lichamen —

Naast het graf van Achilles, de verliefde held, de liefde

In de grote slag van Cheronea vernietigde Alexander

Het heilige eskader van Thebe, onoverwinnelijk genoemd

Op zijn zestiende, nog maar zestien, zo liet hij het al zien

Al het licht van je militaire genie

Olympia zette de gouden jongen aan tot er wordt gezegd

Als Felipe de familie van de moeder van een ander kind van hem verliet om zichzelf te insinueren?

Alexander

Van Olímpia en Felipe werd de jongen geboren, maar hij leerde

Dat je vader een straal was die uit de lucht kwam

Koning gemaakt op twintig

Getransformeerd Macedonië

Dat het een perifeer koninkrijk was, waarvan gezegd werd dat het barbaars was?

Op de steunpilaar van het Hellenisme en de Grieken, hun toekomst, hun zon

De grote Alexander de Grote, Alexander

Egypte en Perzië veroverd

Hij stichtte steden, hakte de Gordiaanse knoop door, was groot;

Hij werd dronken van macht, hoog en laag, en stichtte onze wereld

Hij was genereus en gemeen, grootmoedig en wreed;

Trouwde met een Pers, mengde rassen, veranderde ons land, lucht en zee

Hij stierf heel jong, maar daarvoor drong hij zich vanuit Punjab op Gibraltar op

Alexander

Van Olímpia en Felipe werd de jongen geboren, maar hij leerde

Dat je vader een straal was die uit de lucht kwam