Великие тропы бессмертия - Butterfly Temple

У сердца щитами хранили мы души и светлых богов

Мы гладили раны Землею, и знали — там плещется наша любовь

Янтарные искры лучей рождены, чтобы в теле врага запылать,

Мы в отблеске молний под крыльями нашего знамени славили рать

Нам кланялись степи, и волны коврами стелили нам даль

И ворожьи стрелы и копья беспомощно жалили крепкую сталь

Свободные птицы сердец с высоты стерегли буйны гривы коней

Нам путь указуя в туманных просторах седых величавых степей

Веди меня

Даруй мне свет

Верь, жди меня

Пой мне вослед

Ищи меня средь птичьих стай,

Где бури стон сметает даль,

Где тёмных скал суровый лик,

Где неба синь, где моря шаль,

Где тёплый свет звезды далёкой сердце греет,

Где вольный ветер прах мой над морем развеет

И путь нам завещан вдали от просторов, где прадедов наших следы

Во славном походе, за честь и за счастье великой родной стороны.

Мы следуем жару бескрайнего солнца, родившего сердце пути,

Однажды, чтоб, крепко обнявшись с землёю, по тропам бессмертия уйти

Ищи меня средь птичьих стай,

Где бури стон сметает даль,

Где тёмных скал суровый лик,

Где неба синь, где моря шаль,

Где тёплый свет звезды далёкой сердце греет,

Где вольный ветер прах мой над морем развеет

In het hart met schilden hielden we zielen en heldere goden

We streelden de wonden met de aarde, en wisten dat onze liefde daar spatte

Amber vonken stralen worden geboren om in het lichaam van de vijand te gloeien,

Wij, in de weerkaatsing van de bliksem onder de vleugels van onze banier, prezen het leger

De steppen bogen voor ons en de golven bedekten de afstand voor ons

En de pijlen en speren van de heksen prikten hulpeloos in het sterke staal

Vrije hartenvogels van boven bewaakten de wilde manen van paarden

Wijst ons de weg in de mistige vlakten van grijze majestueuze steppen

Leid mij

Geef me licht

Geloof, wacht op mij

zing na mij

Zoek mij tussen de zwermen vogels

Waar de storm de afstand wegvaagt,

Waar de donkere rotsen een streng gezicht hebben,

Waar de lucht blauw is, waar de zee een sjaal is,

Waar het warme licht van een verre ster het hart verwarmt,

Waar de vrije wind mijn as over de zee zal verstrooien

En het pad is ons nagelaten ver van de uitgestrektheid, waar onze overgrootvaders sporen

Op een glorieuze campagne, voor de eer en het geluk van de grote inheemse kant.

We volgen de hitte van de grenzeloze zon die het hart van het pad deed ontstaan,

Op een dag, om de aarde stevig te omarmen en de paden van onsterfelijkheid te bewandelen

Zoek mij tussen de zwermen vogels

Waar de storm de afstand wegvaagt,

Waar de donkere rotsen een streng gezicht hebben,

Waar de lucht blauw is, waar de zee een sjaal is,

Waar het warme licht van een verre ster het hart verwarmt,

Waar de vrije wind mijn as over de zee zal verstrooien