Обо-Ра-Тень - Butterfly Temple

Где Солнца стынет край, и гаснут чары дня,

Мне дарит оберег Луна!

Нанизывая дым на порох- плесень мха,

Мерцает искрами вода.

Воздушный хоровод в вечерних облаках

Качает звёзды на руках.

Где небом дышит ночь, росой бела трава-

Мне дарит оберег Луна!

И по ручьям стремится в чащу свет,

Течёт вода неслышно тайным руслом лет…

Луны печаль застыла на кронах диких скал

Храню навеки лунный оберег оскал!

Вся сила ветра — сердце скал!

Безумьем бури жалит шквал!!!

Взорвётся ночь огнём грозы,

И пыли водной нервный шлейф

Взметнётся штормом диких звёзд,

Касаясь неба остриём!

Я в танце вихрем промелькну

Над серой мглой ночи внизу.

Крылом смахнув дождей навес

Дорогу утру размету…

Уже сияет утро ясною росой,

Проснулись в небе птицы ласковой зарёй…

Но Солнца стынет край, и тень влечёт туда,

Где дарит оберег Луна!

Где клюква- дура зла, в оврагах как зола,

Рассыплет яд по закромам…

Где филин- часовой пугает волчий вой,

Туда иду своей тропой.

Где небом дышит ночь, росой бела трава —

Там в чаще оберег-Луна!

Waar de rand van de zon bevriest en de betovering van de dag uitgaat,

De maan geeft me een charme!

Rook op buskruit rijgen - mosvorm,

Water schittert.

Lucht rondedans in de avondwolken

Schommelt de sterren op zijn handen.

Waar de nacht de lucht ademt, is het gras wit van de dauw -

De maan geeft me een charme!

En langs de stromen streeft het licht het struikgewas in,

Water stroomt onhoorbaar in een geheim kanaal van jaren ...

Het verdriet van de maan bevroor op de kronen van wilde rotsen

Ik bewaar voor altijd de maan-amulet-grijns!

Alle kracht van de wind is het hart van de rotsen!

Een rukwind steekt met de waanzin van de storm!!!

De nacht zal exploderen met onweersvuur,

En de waterzenuwpluim van stof

Opkomend als een storm van wilde sterren

De lucht aanraken met een punt!

Ik zal dansen als een wervelwind

Boven de grijze mist van de nacht beneden.

Vleugel veegt de regenkap weg

Ik zal morgen de weg markeren...

De ochtend schijnt al met heldere dauw,

De vogels werden wakker in de lucht met een zachte dageraad ...

Maar de rand van de zon bevriest, en de schaduw trekt daar,

Waar de maan een talisman geeft!

Waar de cranberry de dwaas van het kwaad is, in de ravijnen als as,

Strooi vergif in de bakken...

Waar de oehoe het gehuil van de wolf doet schrikken,

Ik ga daar op mijn eigen pad.

Waar de nacht de lucht ademt, is het gras wit van de dauw -

Daar, in vaker, is het amulet de maan!