Mein Leben lang - Bushido, Chakuza

Oh, ich bin ein gebrochener Mann

Der sich schon lange nicht mehr freut auf einen Wochenanfang

Ich habe die Zeit vergessen, ich will mich einfach nicht erinnern

Also renne ich einfach weg vor meiner Frau und meinen Kindern

Ich ziehe den Gürtel um den Arm, bis ich die Venen seh'

Und bete, dass ich heute endlich aus dem Leben geh'

Mit diesem süßen Kuss

Mache ich mir selber Mut, damit ich loslassen kann und nichts mehr fühlen muss

Ich merke plötzlich wird es taub in meinem Unterkiefer

Und aus meinem Mund krabbelt so langsam schon das Ungeziefer

Es ist die Angst, die mich noch über meine Runden bringt

Wie ein kleines Mädchen, dass in einen Brunnen springt

Die letzte Melodie, die tief in meine Ohren dringt

Denn niemand schenkt mir meinen Stern, wenn ich gestorben bin

Weil eigentlich ist dieses Leben etwas Hässliches

Ich hasse es, also nehme ich und zerbreche ich es

(Got no money)

Und trotzdem bleibe ich stehen wie ein Mann

Und kämpfe weiter wie ein Löwe, wenn es sein muss mein Leben lang

Ich behalte meinen Stolz, als wäre er ein Diamant

Denn alles andere hab ich wie ein Blatt Papier verbrannt

Ich bin bereit zu sterben, wenn der Herr es sagt

Denn liegt hier unten meine Welt in Scherben, dann ist er nicht da

Und wird mir meine Last hier zu schwer

Dann nimmt der Teufel meine Asche und verstreut sie im Meer

Es kann kalt sein und so hässlich, ich würde gehen, wenn ich könnte

Hier rollt der Starlight-Express am direkten Weg in die Hölle

Gott hat die Augen zu gemacht und nahm mir Geld und die Freude

Und macht ne Menge meiner Freunde zum Geschenk an den Teufel

Und keiner kann die Kinder retten, hört weg, wenn sie schreien

Hier liegen viele steife Körper in den Betten aus Eis

Manchmal denke ich, ich bin wie ein Stern vom Himmel gefallen

Ein Kind des Alls liegt auf der Straße, ich bringe Licht auf den Asphalt

Hier ist der Ort an dem es endet und wohl kaum noch wer dagegen hält

Wo keiner rennt, wenn im November saurer Regen fällt

Von uns träumt keiner mehr vom Bizz, oder Kiffen am Abend

Wir tragen Spritzen in den Adern, anstatt Kinder in den Armen

Hier ist nichts Schönes mehr, kein Spaß und auch mein Lachen ist weg

Auf diesen Straßen ist der Phönix statt aus Asche aus Crack

Hier ist der Ruf nach etwas Gutem noch viel lauter als ein Beat

Guck meine Augen an, Jungs, hier draußen herrscht Krieg

Guck mal, mein Haus, hier werde ich alt, es ist hier klasse zu leben

Nur wird die Pappe etwas schnell zu Matsch, wenn es regnet

Gott sagt Chakuza sei verflucht und lässt den Mann danach fallen

Und fass dein Gold nicht an, denn es wird dann zu blankem Metall

Ich kann nicht rennen, verdammt, und weg hier, um was Neues zu bekommen

Die Stadt der Engel ist gefangen, sie hat der Teufel eingenommen

Komm, hol mich raus und gib mir Schutz, ich suche Zuflucht bei dir

Bruder, bis jetzt war nur das Bier wie ein Mutter zu mir

Oh, ich schließe die Augen und höre einfach mit dem Atmen auf

Und zerstöre letzten Endes dieses Kartenhaus

Ich spucke das Leben aus, als wäre mein Mund voller Sand

Denn heute sind auch meine letzten Helden unter gegangen

Ich will dort hin, damit mir endlich meine Flügel wachsen

Ich fühle mich heute schon so alt, dann ich war früh erwachsen

Man kommt sich vor, als ob man plötzlich hundert Jahre fällt

Eine letzte Sache noch: Adieu, wunderbare Welt

Oh ik ben een gebroken man

Wie heeft er al lang niet uitgekeken naar het begin van de week

Ik ben de tijd vergeten, ik wil het me gewoon niet herinneren

Dus ik ren gewoon weg van mijn vrouw en kinderen

Ik trek de riem om mijn arm tot ik de aderen zie

En bid dat ik vandaag eindelijk een einde aan mijn leven zal maken

Met die lieve kus

Ik moedig mezelf aan zodat ik kan loslaten en niets meer hoef te voelen

Ik merk plotseling gevoelloosheid in mijn onderkaak

En de beestjes kruipen langzaam uit mijn mond

Het is de angst die me nog steeds door mijn rondes helpt

Als een klein meisje dat in een fontein springt

De laatste melodie die diep in mijn oren doordringt

Omdat niemand me mijn ster geeft als ik sterf

Want eigenlijk is dit leven iets lelijks

Ik haat het, dus ik pak het en ik breek het

(Heb geen geld)

En toch sta ik stil als een man

En blijf vechten als een leeuw als het moet voor de rest van mijn leven

Ik bewaar mijn trots alsof het een diamant is

Want al het andere verbrandde ik als een vel papier

Ik ben klaar om te sterven als de Heer het zegt

Want als mijn wereld hier beneden in stukken is, dan is hij er niet

En als mijn last hier te zwaar voor me is

Dan neemt de duivel mijn as en strooit ze in de zee

Het kan koud zijn en zo lelijk dat ik zou vertrekken als ik kon

Hier rolt de Starlight Express op de directe route naar de hel

God sloot zijn ogen en nam mijn geld en vreugde

En geeft veel van mijn vrienden cadeaus aan de duivel

En niemand kan de kinderen redden, stop met luisteren als ze huilen

Hier liggen veel stijve lichamen in bedden van ijs

Soms denk ik dat ik als een ster uit de lucht viel

Een kind van de ruimte ligt op straat, ik breng licht op het asfalt

Hier is de plaats waar het eindigt en waarschijnlijk zal niemand bezwaar maken

Waar niemand rent als er zure regen valt in november

Niemand van ons droomt meer van bizz, of het roken van wiet in de avond

We dragen naalden in onze aderen in plaats van kinderen in onze armen

Er is hier niets moois meer, geen lol en mijn lach is ook weg

In deze straten is de feniks gemaakt van crack in plaats van as

Hier is de roep om iets goeds zelfs luider dan een beat

Kijk naar mijn ogen jongens, het is hier een oorlog

Kijk, mijn huis, ik word hier oud, het is hier heerlijk wonen

Alleen het karton wordt snel modderig als het regent

God zegt dat Chakuza is vervloekt en laat dan de man vallen

En raak je goud niet aan, want dan wordt het blank metaal

Ik kan het verdomme niet uitvoeren en hier weggaan om iets nieuws te halen

De stad der engelen is gevangengenomen, de duivel heeft haar ingenomen

Kom, haal me eruit en geef me bescherming, ik zoek mijn toevlucht bij jou

Broeder, tot nu toe was alleen het bier als een moeder voor mij

Oh, ik sluit mijn ogen en stop gewoon met ademen

En uiteindelijk dit kaartenhuis vernietigen

Ik spuug het leven uit alsof mijn mond vol zand zit

Want vandaag zijn ook mijn laatste helden omgekomen

Ik wil daarheen zodat ik eindelijk mijn vleugels kan laten groeien

Ik voel me al zo oud vandaag, toen ben ik vroeg opgegroeid

Je hebt het gevoel alsof je honderd jaar plotseling bent gevallen

Nog een laatste ding: vaarwel, wondere wereld