Untitled - Buck 65

I wondered the fields and listen for the sound of drums

The colder the ground becomes the closer I get I home

The planet’s not fit to roam but with all the chaos

But, when I saw the savages I played the law of averages

And when the river splits in half, I start to lose my wits and laugh

And cry at the same time, there’s nothing I can do about it

Even though I wouldn’t doubt it, if the winds began to blow

And carry the sounds of my voice to the lands below

So I put my hands around my mouth and hollered to the sunken city

That, wallows in the filth of its own drunken pity

And wait to see a signal but a signal is never seen

Eventually fatigue builds inside me exponentially and so I sleep

And dream that I’m able to FLY they will respect a man with wings!

Later I awake, in agony and learn

That while I was sleeping the city had burned

Shrugging my shoulders, I paused and gathered thoughts

Think twice about staying put, then decide I rather not

So I press on in my agnostic pilgrimage

Knowing that I can swim deeper than the grim reaper

Ready for whatever sea creatures may abound

When the water swallows me and not the other way around

Survival saw me through the mechanical district

Starvation leads to being cannibalistic

I have to rely on cons and silence and on talking quick

Defending myself with nothing but this walking stick

I’ve never had friends and no parental guidance

I’m wild at heart and weird on top, I’m feared nonstop

Even though my rage is worn out

My life’s a book with several pages torn out

I just, climb trees and look for rhythm everywhere

I used to be the town crier in a city of stone throwers

Until my soul was laid bare and displayed in the parade square

Ignored, more than a lot, not less, no one understood my thought, process

I was gagged and bound over noise complaints

But, commanding the resolve that destroys constraints

I, found my escape in a melding of memories

The next thing I know, I’m rowing this boat

And blowing this note on an old tarnished trumpet

Ever since then I’ve been wondering lots

Watching the sky and pondering thoughts

Strange angel, music box genie

Behind for sometime and now I’m blind in one eye

And how this happened exactly will never be known

My thoughts take the shape of the hang-mans house

Never fails in time traveling salesman visit

Ik vroeg me af over de velden en luister naar het geluid van drums

Hoe kouder de grond wordt, hoe dichter ik thuis kom

De planeet is niet geschikt om te zwerven, maar met alle chaos

Maar toen ik de wilden zag, speelde ik de wet van de gemiddelden

En wanneer de rivier zich in tweeën splitst, begin ik mijn verstand te verliezen en te lachen

En tegelijkertijd huilen, ik kan er niets aan doen

Ook al zou ik er niet aan twijfelen, als de wind begon te waaien

En draag de klanken van mijn stem naar de landen hieronder

Dus ik sloeg mijn handen om mijn mond en schreeuwde naar de verzonken stad

Dat wentelt zich in het vuil van zijn eigen dronken medelijden

En wacht tot je een signaal ziet, maar er wordt nooit een signaal gezien

Uiteindelijk bouwt de vermoeidheid zich exponentieel op in mij en dus slaap ik

En droom dat ik kan VLIEGEN, ze zullen een man met vleugels respecteren!

Later word ik wakker, in doodsangst en leer ik

Dat terwijl ik sliep de stad was verbrand

Ik haalde mijn schouders op, pauzeerde en verzamelde mijn gedachten

Denk twee keer na om te blijven zitten, en besluit dan dat ik dat liever niet

Dus ik ga door in mijn agnostische pelgrimstocht

Wetende dat ik dieper kan zwemmen dan de Magere Hein

Klaar voor wat voor zeedieren er ook zijn

Wanneer het water mij opslokt en niet andersom

Survival heeft me door het mechanische district geleid

Uithongering leidt tot kannibalisme

Ik moet vertrouwen op nadelen en stilte en op snel praten

Ik verdedig mezelf met niets anders dan deze wandelstok

Ik heb nooit vrienden gehad en geen ouderlijk toezicht

Ik ben wild van hart en raar bovenop, ik ben non-stop gevreesd

Ook al is mijn woede op

Mijn leven is een boek met meerdere pagina's uitgescheurd

Ik klim gewoon in bomen en zoek overal naar ritme

Ik was de stadsomroeper in een stad van stenengooiers

Tot mijn ziel werd blootgelegd en tentoongesteld op het paradeplein

Genegeerd, meer dan veel, niet minder, niemand begreep mijn gedachte, proces

Ik was mond gesnoerd en gebonden door klachten over geluidsoverlast

Maar de vastberadenheid afdwingen die beperkingen vernietigt

Ik vond mijn ontsnapping in een samensmelting van herinneringen

Voor ik het weet, ben ik aan het roeien in deze boot

En deze noot blazen op een oude bezoedelde trompet

Sindsdien vraag ik me veel af

Kijken naar de lucht en nadenken over gedachten

Vreemde engel, muziekdoos genie

Een tijdje achter en nu ben ik aan één oog blind

En hoe dit precies is gebeurd, zal nooit bekend worden

Mijn gedachten nemen de vorm aan van het beulshuis

Mislukt nooit in een bezoek van een tijdreizende verkoper