Noir et blanc - Brigitte Bardot

Et quand je me suis dégantée

Et quand je me suis dégantée

Vous avez vu mes beaux doigts blancs

C'était pas du tout dégoutant

Et quand je me suis déchaussée

Et quand je me suis déchaussée

Vous avez vu mes beaux pieds blancs

C'était pas du tout dégoutant

Quand je me suis déshabillée

Quand je me suis déshabillée

Vous avez vu mon corps tout blanc

C'était pas du tout dégoutant

Et lorsque j’ai ouvert mon coeur

Il était noir à l’intérieur

Vous êtes restés comme deux ronds de flancs

Oh, mon dieu, qu’c'était dégoutant

Je ne me déganterai plus

Je ne me déchausserai plus

Je ne me déshabillerai plus

Vous me renvoyez au néant

Car le noir m’est bien plus seyant

Pauvre de moi

J’ai pas eu de veine

J’aurai mieux fait d’faire le contraire

Avoir un corps noir comme l'ébène

Et posséder âme sereine

Et vous, messieurs, qui m'écoutez

Si vous voulez bonheur garder

Pour ne pas tous à vous montrer

Evitez d’me déshabiller

En toen ik unloved

En toen ik unloved

Je zag mijn mooie witte vingers

Het was helemaal niet walgelijk

En toen ik mijn schoenen uitdeed

En toen ik mijn schoenen uitdeed

Je zag mijn mooie witte voeten

Het was helemaal niet walgelijk

Toen ik me uitkleedde

Toen ik me uitkleedde

Je zag mijn lichaam helemaal wit

Het was helemaal niet walgelijk

En toen ik mijn hart opende

Het was zwart van binnen

Je bleef als twee cirkels van flanken

Oh, mijn god, dat was walgelijk

Ik doe mijn handschoenen niet meer uit

Ik doe mijn schoenen niet meer uit

Ik kleed me niet meer uit

Je stuurt me terug naar het niets

Omdat zwart mij meer past

Arme Ik

ik had geen geluk

Ik had beter het tegenovergestelde gedaan

Heb een zwart lichaam zoals ebbenhout

En bezit een serene ziel

En jullie heren die naar me luisteren

Als je wilt dat geluk behouden blijft

Om je niet allemaal te laten zien

Vermijd mij uit te kleden