Портрет - Братья Грим

Сто тысяч веков тому долой,

Я нарисовал такую любовь,

Что сходят с орбит Луна и Земля,

Ведь я рисовал тебя.

Да, я вспомнил сейчас про тот портрет,

Что долго хранил в обломках комет,

В забытых мирах разбитых зеркал —

И вот, я тебя узнал!

Припев:

Вдаль лететь мечтою крылатой,

Навстречу звездная пыль — пелена.

Как хорошо, что когда-то

Я нарисовал тебя;

я нарисовал тебя.

Я долго сверял твои черты

По стуку сердец среди темноты.

На пламя твое упрямо я шел,

И вот, я тебя нашел.

Да, сто тысяч веков тому долой.

Я нарисовал такую любовь.

Сверх новых светил не хватит огня,

Ведь я рисовал тебя.

Припев:

Вдаль лететь мечтою крылатой,

Навстречу звездная пыль — пелена.

Как хорошо, что когда-то

Я нарисовал тебя;

я нарисовал тебя.

Ноябрь, 2015.

Honderdduizend eeuwen verder,

Ik trok zo'n liefde

Dat de maan en de aarde uit banen neerdalen,

Ik heb je tenslotte getekend.

Ja, ik herinnerde me nu van dat portret,

Wat ik lange tijd in het wrak van kometen heb bewaard,

In vergeten werelden van gebroken spiegels -

En dus herkende ik je!

Refrein:

Vlieg weg met een gevleugelde droom,

Op weg naar sterrenstof - een sluier.

Wat goed dat een keer

ik heb je getekend;

Ik heb je getekend.

Ik heb je kenmerken lange tijd gecontroleerd

Door het kloppen van harten in de duisternis.

Ik ging koppig naar je vlam,

En dus vond ik jou.

Ja, honderdduizend eeuwen verder.

Ik tekende zo'n liefde.

Boven de nieuwe armaturen is er niet genoeg vuur,

Ik heb je tenslotte getekend.

Refrein:

Vlieg weg met een gevleugelde droom,

Op weg naar sterrenstof - een sluier.

Wat goed dat een keer

ik heb je getekend;

Ik heb je getekend.

november, 2015.