Olive Hearts - Bowerbirds

With my toes dangling into the sea

Into a fog, into a lonely drink

Don’t lift me up

I’m a wreck, I know

Still, I’ve got miles to walk from the cape along the coast

And we’ll play helicopter in the sand

And bite our thumbs at the acquaintances

And make it known we’re on par for the evening

And take the butcher’s knife through my words again

Then in walk the mannered men

With their smokescreen yes

And the sequined girls

With their skirts hemmed high

And you will know from this

That it’s all to start

Our glasses clink

And our plastic swords stab our olive hearts

All night like a friendly ghost

We haunt the ins and outs of this house of our gracious host

And give thanks, but not much helps

And so here is where we give the toast:

Cheers to the wives of the drunks

Cheers to the husbands that tag along for good luck

Cheers to the miles it took to get here

Cheers to the the nerve it takes to forget who we are

Then in walk the mannered men

With their smokescreen yes

And the sequined girls

With their skirts hemmed high

And you will know from this

That it’s all to start

Our glasses clink

And our plastic swords stab our olive hearts

Met mijn tenen bungelend in de zee

In een mist, in een eenzame drank

Til me niet op

Ik ben een wrak, ik weet het

Toch heb ik kilometers te lopen vanaf de kaap langs de kust

En we spelen helikopter in het zand

En op onze duim bijten naar bekenden

En laat weten dat we op gelijke voet staan ​​voor de avond

En haal het slagersmes weer door mijn woorden

Dan lopen de gemanierde mannen binnen

Met hun rookgordijn ja

En de lovertjesmeisjes

Met hun rokken hoog ingezoomd

En je weet hieruit

Dat het allemaal moet beginnen

Onze glazen rinkelen

En onze plastic zwaarden steken in onze olijfharten

De hele nacht als een vriendelijke geest

We spoken door het reilen en zeilen van dit huis van onze gracieuze gastvrouw

En bedank, maar niet veel helpt

En dus hier is waar we de toast uitbrengen:

Proost op de vrouwen van de dronkaards

Proost op de echtgenoten die meegaan voor geluk

Proost op de kilometers die nodig waren om hier te komen

Proost op het lef dat nodig is om te vergeten wie we zijn

Dan lopen de gemanierde mannen binnen

Met hun rookgordijn ja

En de lovertjesmeisjes

Met hun rokken hoog ingezoomd

En je weet hieruit

Dat het allemaal moet beginnen

Onze glazen rinkelen

En onze plastic zwaarden steken in onze olijfharten