Dark Horse - Bowerbirds

On the shore of the lake

In the great upstate of New York

Came the call of a loon

Cold, cold, o’er a plume of smoke

He spoke to my center

He spoke of the future

He sang, «You, my friend, are alone, alone.»

We live with the cockroach

And we split our cords of oak

And keep this wood stove burning

While the bitter winds are blowing

We stow our words in the cellar

So we never lose hope

And keep this wood fire stoked

While the bitter winds blow

Alone on the land

In the love of the dirt again

There’s a sharp, jagged winter

At the center of my home

Of my blood and bones

That sleets and snows and makes me shiver

But you, my heart, I will never know

We live with the cockroach

And we split our cords of oak

And keep this wood stove burning

While the bitter winds are blowing

We stow our words in the cellar

So we never lose hope

And keep this wood fire stoked

While the bitter winds blow

Aan de oever van het meer

In het grote noorden van New York

Kwam de roep van een loon

Koud, koud, o'er een rookpluim

Hij sprak met mijn centrum

Hij sprak over de toekomst

Hij zong: «Jij, mijn vriend, bent alleen, alleen.»

We leven met de kakkerlak

En we splitsen onze koorden van eikenhout

En houd deze houtkachel brandend

Terwijl de bittere wind waait

We stoppen onze woorden in de kelder

Dus we verliezen nooit de hoop

En houd dit houtvuur gestookt

Terwijl de bittere wind waait

Alleen op het land

Weer verliefd op het vuil

Er is een scherpe, grillige winter

In het midden van mijn huis

Van mijn bloed en botten

Dat ijzelt en sneeuwt en me doet rillen

Maar jij, mijn hart, ik zal het nooit weten

We leven met de kakkerlak

En we splitsen onze koorden van eikenhout

En houd deze houtkachel brandend

Terwijl de bittere wind waait

We stoppen onze woorden in de kelder

Dus we verliezen nooit de hoop

En houd dit houtvuur gestookt

Terwijl de bittere wind waait