Hazel Eyes - Bowerbirds

Counting the ripples on the morning lake

No space, no time, no state

And this, the mirror to the weight in my eyes

But the water is not revealing till the feelings multiply

And you’ll never have to leave

You’ll never have to leave

You’ll never have to leave, you’ll never have to leave

Till the wind, like kisses, blows you back to me

Was I a patient or addled child?

With the wide hazel eyes

I remember such magical times

But the memory’s not revealing till it’s fully revised

And you’ll never have to leave

You’ll never have to leave

You’ll never have to leave, you’ll never have to leave

Till the wind, like kisses, blows you back to me

Now I’ve spent days like a pawn, days like a queen

And I still don’t know what works for me

As the world burns sideways and upways and down

The band plays on and I’m still here somehow

And you’ll never have to leave

You’ll never have to leave

You’ll never have to leave, you’ll never have to leave

Till the wind, like kisses, blows you back to me

Counting the ripples on the morning lake

No space, no time, no state

De rimpelingen op het ochtendmeer tellen

Geen ruimte, geen tijd, geen status

En dit, de spiegel voor het gewicht in mijn ogen

Maar het water onthult zich pas als de gevoelens zich vermenigvuldigen

En je hoeft nooit meer weg

U hoeft nooit meer weg te gaan

Je hoeft nooit weg te gaan, je hoeft nooit weg te gaan

Tot de wind, zoals kussen, je terug naar mij blaast

Was ik een patiënt of een opgevoed kind?

Met de grote hazelnootkleurige ogen

Ik herinner me zulke magische tijden

Maar het geheugen wordt pas onthuld als het volledig is herzien

En je hoeft nooit meer weg

U hoeft nooit meer weg te gaan

Je hoeft nooit weg te gaan, je hoeft nooit weg te gaan

Tot de wind, zoals kussen, je terug naar mij blaast

Nu heb ik dagen als een pion doorgebracht, dagen als een koningin

En ik weet nog steeds niet wat voor mij werkt

Terwijl de wereld zijwaarts, opwaarts en neerwaarts brandt

De band speelt door en ik ben er nog steeds op de een of andere manier

En je hoeft nooit meer weg

U hoeft nooit meer weg te gaan

Je hoeft nooit weg te gaan, je hoeft nooit weg te gaan

Tot de wind, zoals kussen, je terug naar mij blaast

De rimpelingen op het ochtendmeer tellen

Geen ruimte, geen tijd, geen status