The God Ennui - Bosse-de-Nage

Fine particles are forced from a point on the horizontal mirror

They develop a gritty smoke which moves of its own accord along the surface

It gathers to form a series of lines, then swirling, connected shapes

A mechanical hum fills the air

Twin brothers emerge from the dust

«Watch that man squatting in the corner.»

Says the first

«Which man?»

«The one who holds his head in his hands and whose tears flow like a river.»

«I don’t see him, but I can feel his presence.»

«He is the source of our uneasiness, his name is Ennui.»

«My arms fold into themselves when I reach for him.»

«Will we ever reach you?»

The brothers become vague as the mirror loses its color

Their lines extend infinitely instead of renewing themselves

«I can be found in the corner of every room.»

Says Ennui

Ennui disintegrates, but leaves behind a piece of his shit

The vertical mirror reflects reality

Fijne deeltjes worden geforceerd vanuit een punt op de horizontale spiegel

Ze ontwikkelen een korrelige rook die vanzelf langs het oppervlak beweegt

Het verzamelt zich om een ​​reeks lijnen te vormen en vervolgens wervelende, verbonden vormen

Een mechanische brom vult de lucht

Tweelingbroers komen uit het stof

"Kijk die man gehurkt in de hoek."

Zegt de eerste

"Welke man?"

«Degene die zijn hoofd in zijn handen houdt en wiens tranen stromen als een rivier.»

"Ik zie hem niet, maar ik voel zijn aanwezigheid."

"Hij is de bron van ons ongemak, zijn naam is Ennui."

«Mijn armen vouwen zich in elkaar als ik naar hem reik.»

"Zullen we je ooit bereiken?"

De broers worden vaag als de spiegel zijn kleur verliest

Hun lijnen strekken zich oneindig uit in plaats van zichzelf te vernieuwen

"Ik ben te vinden in de hoek van elke kamer."

zegt Ennui

Ennui valt uiteen, maar laat een stuk van zijn stront achter

De verticale spiegel weerspiegelt de werkelijkheid