The Death Posture - Bosse-de-Nage

In the next room there is a faint cry from a woman who fades rapidly.

My horror and curiosity draw me to the front door.

On the other side of its mirror threshold a man waits for me.

His countenance mutates and changes the nature of the world.

He forces me into the Death Posture.

Prone before the mirror I experience an ineffable transubstantiation.

I regret his gift of oblivion.

A single moment of reflection, panic and terror then an unconscious journey and

evaporation.

The Death Posture offers no time for awareness or knowledge.

I cry desperately for help, but in the next room all they hear is a faint cry

from a man who fades rapidly.

In de kamer ernaast klinkt een zwakke kreet van een vrouw die snel vervaagt.

Mijn afschuw en nieuwsgierigheid trekken me naar de voordeur.

Aan de andere kant van de spiegeldrempel wacht een man op me.

Zijn gelaat muteert en verandert de aard van de wereld.

Hij dwingt me in de Doodshouding.

Gebogen voor de spiegel ervaar ik een onuitsprekelijke transsubstantiatie.

Ik heb spijt van zijn gave van vergetelheid.

Een enkel moment van bezinning, paniek en angst, dan een onbewuste reis en

verdamping.

De Death Posture biedt geen tijd voor bewustzijn of kennis.

Ik roep wanhopig om hulp, maar in de volgende kamer horen ze alleen een zwakke kreet

van een man die snel vervaagt.