Walkie, Talkie - Blumfeld

Ein Auge sieht den Himmel offen

der verspricht uns etwas Blaues

der Wind gerät in einen Taumel

die Wolken kippen um ins Graue

vom Gelb der Schatten eines Zweifels

das Grün darunter in Erwartung

darauf fällt Blau aus allen Wolken

im Dunkeln zieh’n die Wolken weiter

Die Häuser kriegen leuchtende Augen

durch die Fenster haben sie Ränder

in meinem Zimmer schalt ich Gelb an scheint gelb, kennt keine Grenzen

und sieht so etwas was ich nicht seh

wandert weiter durch die Zeilen

brennt schwarze Löcher in die Decke

und besetzt die Zwischenräume

Rot an sich ist rot erblindet

hält sich kreisförmig für möglich

sucht in sich nach einem Vorwand

stößt an seine Grenzen flüchtig

Gelb gibt den Weg frei und verschwindet

Rot druckt steh aus, ist direkt glücklich

fließt freigesprochen nicht unbegrenzt

ununterbrochen bis zur Erschöpfung

Selbst überwunden sollen Worte untermauern

grausames Rot läßt Blau erschauern

sichtbare Finsternis ist blau

Rot gibt den Weg frei und verschwindet

selbst Gelb gerät in einen Taumel

vergießt sich blau und möchte rot sein

tritt zwischen Quelle und die Mündung

hüllt sich in Weiß ein und erblindet

mein schwarzes Haupt will sich erheben

zuviel Rot das war ihm peinlich

Gelb allein ist mir nicht heilig

blau vergossen wird Gelb grünlich

Eén oog ziet de lucht opengaan

hij belooft ons iets blauws

de wind raakt in een razernij

de wolken worden grijs

uit het geel de schaduw van een twijfel

het groene hieronder in afwachting

dan valt blauw uit alle wolken

in het donker trekken de wolken verder

De huizen krijgen heldere ogen

door de ramen hebben ze grenzen

in mijn kamer zet ik geel aan schijnt geel kent geen grenzen

en ziet iets dat ik niet zie

blijft door de lijnen bewegen

brandt zwarte gaten in het plafond

en vult de gaten

Rood op zich is rood verblind

beschouwt circulair mogelijk

zoekt in zichzelf naar een voorwendsel

loopt vluchtig tegen zijn grenzen aan

Geel wijkt en verdwijnt

Rode prints vallen op, is direct blij

vrijgesproken vloeit niet oneindig voort

continu tot uitputting

Zelfs overwonnen, moeten woorden ondersteunen

wreed rood doet blauw trillen

zichtbare zonsverduistering is blauw

Rood wijkt en verdwijnt

zelfs geel raakt in een razernij

wordt blauw en wil rood zijn

komt voor tussen bron en estuarium

hult zich in het wit en wordt blind

mijn zwarte hoofd wil opstaan

te veel rood hij schaamde zich

Geel alleen is niet heilig voor mij

blauw schuurtje geel wordt groenig