Evergreen - Blumfeld

Sag’s mit Worten

Mein Altbekannter

Photosynthesizer

Geistesverwandter

Drück mich nieder

In die Matratzen

Zieht mir die Schuhe aus

Und reißt mich mit sich mit

Es geht durch Medien

In eine Landschaft

Ein eig’nes Leben

Vielleicht ohne Verwandschaft

Direkt ins Zentrum rein

Von dem was Welt ist

Genau so sollt’es sein

Genauso wollt' ich’s

Vor Ort fängts an

Erst an den Rändern

Der Druck wird stärker

Mich zu verändern

Und macht mich fertig

Die Räume enger

Bis jede Zelle gänzlich Oberfläche ist

Herrscht dickes Fell

In, an und vor mir

Undich seh' nichts mehr

Sehe weder ein noch aus

Kein Bild vor Augen

Da hilft kein Glauben

Ich kam aus Zweifel

Und ging in Zweifel

Jenseits von jedem

Words don’t come easy

Mein Gott ich brauch sie

Denn sie schneiden in mich rein

Und in mein Leben

Und in den Schall auf dem wir schweben

Und sei der Bruch auch noch so klein

Der Schock schreibt mit

Oh Schreck ein Schritt

Oder zum Glück

Denn das Gesehene wird Wort

Buchstabensammlung

Bringt mich zur Welt

Gibt mir Gestalt

Wie ich dem Blatt in der Maschine

Zwischen den Zeilen

Da kommt noch Licht her

Ich stürz mich stammelnd in Ruine

Zeg het met woorden

Mijn oude vriend

fotosynthese

geestverwant

duw me naar beneden

In de matrassen

doe mijn schoenen uit

En neemt me mee

Het gaat via de media

In een landschap

Een eigen leven

misschien niet gerelateerd

Recht naar het centrum

Van wat de wereld is

Zo hoort het precies te zijn

Zo wilde ik het

Het begint ter plaatse

Alleen aan de randen

De druk wordt steeds sterker

om mij te veranderen

En haalt me ​​naar beneden

De kamers strakker

Totdat elke cel volledig aan de oppervlakte is

Regels dikke huid

In, op en voor mij

En ik kan niets meer zien

Zie noch in, noch uit

Geen foto in gedachten

Er is geen hulp in geloven

Ik kwam uit de twijfel

En in twijfel gelaten

Voorbij iedereen

Woorden komen niet gemakkelijk

mijn god ik heb haar nodig

Omdat ze in me snijden

En in mijn leven

En in het geluid waarop we drijven

En hoe klein de pauze ook is

De schok schrijft mee

Oh lieverd, een stap

Of gelukkig

Want wat wordt gezien wordt woord

brievenverzameling

bevallen van mij

geeft me vorm

Hoe ik het blad in de machine stop

Tussen de lijnen

Daar komt licht vandaan

Ik gooi mezelf stamelend in puin