Eines Tages - Blumfeld

Eines Tages

Du wirst ihn vergessen

Du trittst aus dem Schatten

Und siehst Dich verlassen

Es war’n keine Geister

Du schließt Deine Augen

Um Dich zu beschützen

Dir schwinden die Sinne

Ein Zerfall, kein Verschwinden

Du stürzst und versteinerst

Und sinkst ohne Frage

Durch schlaflose Nächte

In grundlose Tage

Niemand versteht Dich

Nichts mehr wird kommen

Deine innere Stimme

Niemand hat sie vernommen

Sie wollte nicht klingen

Du suchst Dich zu finden

In den Stimmen der ander’n

In Lieder getaucht

In Legende und Nachricht

Du bist nur die Abschrift

Dessen was man Dir vor schreibt

Ein Nichts ohne outfit

Sobald Du es abstreifst

Zum Schweigen gebracht

Im Himmel der Geigen

Da spielst Du die erste

Ganz für Dich und die ander’n

Die wenn sie Dich ansehen

Sehen was sie sein wollen

So wie Du sie ansiehst

Siehst Du was Du bist

Gestalt aus Gerüchten

Du fühlst wie sie kochen

Und fragst ununterbrochen

Wo kann ich noch hinfahr’n

Zur Hölle — wo liegt das

Mit einem Fuß in der Wildnis

Mit dem ander’n am Highway

Stehst Du für Dich allein

In Gedanken versunken

Du kannst sie nicht lesen

Und willst ihnen nachgehen

Deinem Geist auf den Grund

Ihm an Kreuzungen zusehen

Wie seine Blitze verrückt spielen

Und funkeln

Und tappst nur im Dunkeln

Mit der Weisheit am Ende

Ein Blinder mit Krückstock

Der es besser verstünde

Ein Lied davon zu singen

Will sich ein Bild davon machen

Du schaust aus dem Fenster

Und siehst schwarz

In den Spiegel

Ein zweites Gesicht

Kommt Dir wie gerufen

Erscheint aus dem Nichts

Und bringt Licht in Dein Dunkel

Seine Augen beleuchten

Wie Laser die Punkte

Sein Blick öffnet die Nacht

Legt einen Schnitt in die Welt

Läßt sie im Dunkeln

Und setzt Dich ins Bild

Deiner eigensten Enge

Gilt die Lichtung als Weite

Deiner freien Entfaltung

Zur Verfügung gestellt

Tritt in Deinen Schatten

Black box, die Zweite

Deine andere Seite

Und führt Dich ins Feld

Du gehst mit der Zeit

In eine innere Ferne

Mit magischen Kräften

Dein Geheimnis zu lüften

Zerstreust Du den Zweifel

Und stehst in den Sternen

Eine Frage im Raum

In sprachlosen Zeiten

Du kursierst als Pulsar

Durchquerst luftleere Weiten

Und wirst zum Begriff

Gegen alle Natur

In drei Teufels Namen

Leistest Du Deinen Schwur

Er bringt Dich zur Sprache

Du hüllst sie in Schweigen

Darin bist Du bewandert

Und so kommst Du zur Welt

Ein Monster vom Himmel

Ein Engel, der fällt

Bilingual born hobo

Dein Weg ist bereitet

Die Weichen gestellt

Für eine Stunde der Wahrheit

Vergeh’n die Jahre wie Strobo

2000 Light Years

In 20 Minuten

Ein ewiges Selbst

Im Zentrum des Zweifels

Ein Fremdes auf Erden

Papierene Routen

Ein Wunsch ohne Ziel

Ein Glück ohne Spur

Du machst einen Anfang

Zwischen Gärten und Gleisen

Als Ganzes erschaffen

Eine innere Uhr

Zählst die Stunden, die Minuten

Verläßt das Haus

Durchtrennst die Schnur

Und gehst durch Wunden

Die noch bluten

Wie durch ein Tor

Zu einer anderen Weit

Unten am Fluß

Die Nacht ist ein Meer

So wie die Wellen

Im Winde sich wiegen

Läßt Du Dich treiben

Und suchst Deinesgleichen

Kinder der Nacht

An Orten des Lichts

Stehen im Freien

Und geben Dir Zeichen

Das Zwischen von Zweien

Unterwandert das Nichts

Du nennst es Liebe

Und heiligst die Mittel

Es bricht Dir das Herz

Und zeitigt die Schrift

Du hütest den Schmerz

Und lenkst Deine Schritte

Von Dunkel zu Dunkel

Allem Abschied voran

Gefühle, Gedanken

Im Geheimen gesammelt

Das Schwarze der Zeit

Ein verlorener Sohn

Jenseits von Jedem

Mit dem Leben im Rückstand

Ein schlafender Blitz

Oder Loop — das Phantom

Ein Zwilling im Geiste

Ihr kennt Euch vom Sehen

Weiß Dunkles zu sagen

Und spricht Dir aus der Seele

Die Wahrheit schreibt mit

Der Text sprengt die Party

Eine eigene Welt

In der ersten Person

Melodisch verkörpert

In Worte gekleidet

Läßt Du Dich fallen

Und trittst in Aktion

Neue Wege

Neue Nächte

Die Welt ist jung

Du trägst den Traum

Durch weiße Seiten der Geschichte

Als Bild aus einer and’ren Zeit

Scheint das Glück

In Deinen Worten

Ein Strom von dem kein Dritter weiß

Nach Nirgendwo

Zwischen den Orten

Mise en abyme

Riding the blinds

New York, London, Paris, Munich

In der Schwebe, wie im Flug

Besonnen aufgetaucht in Formen

Zeitenwende

Epilog

Zurückgegeben

An das Dunkel

Das Bild erlischt

Der Traum ist aus

Oh, you understand change

And you think it’s essential

Am eigenen Leib

Findest Du keinen Frieden

Du bist es gewohnt

Jemand anders zu sein

Um die Wahrheit zu sagen

Dem hast Du Dich verschrieben

Du fühlst Dich leer

Du bist allein

Zur Trauer des Tages

Verstummen die Lieder

Du giltst als vermißt

Und verschwindest noch mehr

In den Bergen der Schrift

Findest Du Dich nicht wieder

Jetzt kommt die Angst

Du atmest sie bitter

Kein Ton bringt Hilfe

Die Welt wird Dein Feind

Du fliehst in die Schuld

Und siehst wie durch Gitter

Du bist ein Gefangener

Vergangener Zeit

Stehst vor dem Nichts

Und erinnerst Dich dunkel

Ein kommendes Wort

Glänzt durch Abwesenheit

Du fasst Dir ans Herz

Und greifst nur ins Leere

Ein Schmerz ohne Ränder

Schlagt Dich in seinen Bann

Du sinkst in die Kissen

Mit bleierner Schwere

Und erwartest das Ende

Das gestern begann

Alles macht weiter

Die Welt geht nicht unter

Rechnungen kommen

Du wirst müde vom Warten

Geduld der Vereisung

Du hältst Dich in Grenzen

Es gibt kein Entkommen

Du bist was Du bist

Älter, nicht schlauer

Zu schwach um zu glänzen

Deine Worte verfaulen

Du nimmst ein Blatt vor den Mund

Deine Hand schreibt

Kein verlorenes Leben

Die letzten Seiten

Kein Testament

Eines Tages

Du wirst ihn vergessen

Du trittst aus dem Schatten

Und siehst Dich verlassen

Es war’n keine Geister

ooit

Je zult hem vergeten

Je stapt uit de schaduw

En zie je links

Het waren geen geesten

Je sluit je ogen

Om jou te beschermen

Je verliest je zintuigen

Een verval, geen verdwijning

Je valt en verandert in steen

En zinken zonder twijfel

Door slapeloze nachten

In redeloze dagen

Niemand begrijpt je

Er komt niets meer

je innerlijke stem

Niemand heeft haar gehoord

Ze wilde niet klinken

Je bent op zoek naar jezelf

In de stemmen van anderen

Badend in liedjes

In legende en bericht

Jij bent slechts het transcript

Wat is er aan jou geschreven?

Niets zonder outfit

Zodra je het uittrekt

tot zwijgen gebracht

In de hemel van violen

Daar speel je de eerste

Alles voor jou en de anderen

Degenen als ze naar je kijken

zien wat ze willen zijn

De manier waarop je naar ze kijkt

Zie je wat je bent?

vorm van geruchten

Je voelt ze koken

En blijf vragen

Waar kan ik anders heen?

Hel - waar is dat?

Met één voet in de wildernis

Met de ander op de snelweg

Bent u alleen?

In gedachten verzonken

Je kunt ze niet lezen

En wil ze achterna gaan

tot op de bodem van je geest

Bekijk hem op kruispunten

Hoe zijn bliksemschichten in de war raken

en schitteren

En je tast gewoon in het duister

Met de wijsheid aan het einde

Een blinde man met een stok

Wie begreep het beter

Zing er een liedje over

Wil je er een idee van krijgen

Je kijkt uit het raam

En zie zwart

In de spiegel

Een tweede gezicht

Komt op cue

Verschijnt uit het niets

En brengt licht in je duisternis

Zijn ogen lichten op

Zoals lasers dot

Zijn blik opent de nacht

Zet een snee in de wereld

Laat ze in het donker

En zet je op de foto

je eigen bekrompenheid

De open plek telt als een uitgestrektheid

jouw vrije ontwikkeling

Beschikbaar gemaakt

Stap in je schaduw

Zwarte doos, de tweede

je andere kant

En leidt je het veld in

Je gaat met de tijd mee

In een innerlijke afstand

Met magische krachten

om je geheim te ontrafelen

Je verdrijft de twijfel

En je bent in de sterren

Een vraag in de kamer

In woordeloze tijden

Je circuleert als een pulsar

Doorkruis lege ruimtes

En word een concept

Tegen de hele natuur

In drie duivelsnamen

Leg jij je eed af?

Hij brengt je naar boven

Je hult ze in stilte

Je bent er goed in

En zo word je geboren

Een monster uit de lucht

Een engel die valt

Tweetalig geboren zwerver

Jouw weg is klaar

De cursus set

Voor een moment van de waarheid

De jaren gaan voorbij als Strobo

2000 lichtjaar

Over 20 minuten

een eeuwig zelf

In het centrum van de twijfel

Een vreemdeling op aarde

Papieren routes

Een wens zonder doel

Een geluk zonder een spoor

Je maakt een begin

Tussen tuinen en spoorlijnen

gemaakt als een geheel

Een interne klok

Tel de uren, de minuten

Verlaat het huis

Knip het draad

En door wonden lopen

die bloeden nog?

Als door een poort

Naar een andere wereld

Bij de rivier

De nacht is een zee

Net als de golven

Zwaaien in de wind

Je laat jezelf drijven

En zoek je gelijke

kinderen van de nacht

Op plaatsen van licht

Buiten staan

En je tekens geven

Het tussen van twee

Ondermijnt het niets

Jij noemt het liefde

En heilig de middelen

Het breekt je hart

En brengt het schrijven ter sprake

jij bewaakt de pijn

En richt je stappen

Van donker naar donker

Afscheid eerst

gevoelens, gedachten

In het geheim verzameld

Het zwart van de tijd

Een verloren zoon

Voorbij iedereen

Met het leven achter de rug

Een slapende flits

Of Loop — de Phantom

Een tweeling in de geest

Jullie kennen elkaar van gezicht

Weet duistere dingen te zeggen

En spreekt tot je hart

De waarheid schrijft

De teksten knallen het feest

Een wereld op zich

In de eerste persoon

Melodisch belichaamd

Gekleed in woorden

Laat je jezelf vallen?

En actie ondernemen

Nieuwe manieren

nieuwe nachten

de wereld is jong

Jij draagt ​​de droom

Door witte pagina's van de geschiedenis

Als een foto uit een andere tijd

lijkt geluk

In jouw woorden

Een stream die geen derde partij kent

Naar nergens

Tussen de plaatsen

mise en abyme

Op de jaloezieën rijden

New York, Londen, Parijs, München

In suspensie, als in de vlucht

Voorzichtig naar voren gekomen in vormen

keerpunt

epiloog

teruggekeerd

naar het donker

Het beeld verdwijnt

De droom is voorbij

Oh, je begrijpt verandering

En jij denkt dat het essentieel is

uit de eerste hand

Kun je geen rust vinden?

Je bent gewend om

Iemand anders zijn

De waarheid vertellen

Daar heb je je aan gecommitteerd

je voelt je leeg

Je bent alleen

Tot het verdriet van de dag

De liedjes vallen stil

Je wordt als vermist beschouwd

En nog meer verdwijnen

In de bergen van de Schrift

Vind je jezelf niet terug?

Nu komt de angst

Je ademt ze bitter in

Geen geluid brengt hulp

De wereld wordt je vijand

Je vlucht in schuldgevoelens

En kijk als door tralies

Je bent een gevangene

verleden tijd

Je blijft met niets achter

En onthoud vaag

Een komend woord

Opvallend door zijn afwezigheid

Je raakt je hart aan

En je reikt alleen in de leegte

Een pijn zonder marges

Zet jezelf in zijn ban

Je zakt weg in de kussens

Met loden zwaarte

En verwacht het einde

Dat begon gisteren

Alles gaat door

De wereld vergaat niet

rekeningen komen

Je wordt het wachten moe

geduld van glazuur

Je houdt jezelf binnen de perken

Er is geen uitweg

Je bent wat je bent

Ouder, niet slimmer

Te zwak om te schitteren

Je woorden rotten

Je maalt je woorden

je hand schrijft

Geen leven verloren

De laatste pagina's

geen testament

ooit

Je zult hem vergeten

Je stapt uit de schaduw

En zie je links

Het waren geen geesten