Der Wind - Blumfeld

Ein wind weht um das haus und immer wieder

Wach ich aus träumen auf und geh umher

Mein kopf ist schwer und fühlt sich an wie fieber

Ich will zu mir zurück und find den weg nicht mehr

Alles um mich rückt in weite ferne

Ich schrumpfe und verirre mich im flur

Die erde bebt, mir ist als sah ich sterne

Doch in der dunkelheit verliert sich ihre spur

Die nacht in meinen augen nimmt kein ende

Ich fühl mich schwach und will um hilfe schreien

Ich sehe schwarz und mal es an die wände

Laß dieses reich nicht mein zu hause sein!

Und draußen weht der wind und immer wieder

Fall ich ins nichts zurück und geh umher

Ich sing beim gehen vor mich hin

Damit ich weiß, daß ich noch bin

Und der wind, er weht — und fährt mir in die glieder

Es kommt mir vor als hört ich jemand reden

Der wind treibt draußen regen über's land

Ein kleines kind kommt mir im flur entgegen

Es redet wirr und drückt mich an die wand

«Ich kam die falschen götter zu entthronen

Ich kam und sah mich gegen sie verlieren

Jetzt sitzt ich hier und zähl meine dämonen

Und will die welt mit fragen bombardier’n

Wer soll noch kommen um euch zu erlösen?

Ihr habt alles verraten und verkauft

Ihr seid verlor’n — die guten wie die bösen

Ich seh euch zu wie ihr um euer leben lauft

Und immer weht der wind und immer wieder

Fall ich ins nichts zurück und geh umher

Ich sing beim gehen vor mich hin

Damit ich weiß, daß ich noch bin

Und der wind, er weht — und singt mir seine lieder"

Mein herz wird schwer, ich spür die glieder zittern

Das kind verstummt und läßt mich weiterziehen

Mein schädel brummt: du darfst nicht so verbittern!

Ich geh umher und will doch niederknien

Ich hab versucht den widerspruch zu leben

Ich hab versucht einfach ich selbst zu sein

Es hat nicht funktioniert, es ging daneben

Das leben selbst scheint mir ein fluch zu sein

Nichts was ich berühre ist von dauer

Nichts bringt das verlorene zurück

Das einzige was bleibt ist meine trauer

Der schmerz und die erinnerung an das glück

Und immer weht der wind und immer wieder

Fall ich ins nichts zurück und geh umher

Ich sing beim gehen vor mich hin

Damit ich weiß daß ich noch bin

Und der wind, er weht — weht immer wieder

Ich hör den wind aus alle ritzen pfeifen

Den flur entlang und folge seinem ruf

Ich spür wie seine lüfte mich umkreisen

Und fahre schweißgebadet durch den spuk

Halb schwebe ich, halb häng ich in der leere

Und komm zum schluß in meinem zimmer an

Da lieg ich nun, ganz so als ob ich wäre

Und frag den wind was ich noch tun kann

Soll ich der hoffnung neuen glauben schenken?

Hat sie mich nicht so oft verrückt gemacht?

Ich dämmer vor mich hin und hör mich denken:

Laß deine träume länger dauern als die nacht!

Und draußen weht der wind und immer wieder

Wach ich am morgen auf und geh umher

Ich sing beim gehen vor mich hin

Damit ich weiß, daß ich noch bin

Und der wind, er weht — und ich sing meine lieder

Een wind waait om het huis en opnieuw en opnieuw

Ik word wakker uit dromen en loop rond

Mijn hoofd is zwaar en voelt als koorts

Ik wil terug naar mezelf en kan mijn weg niet meer vinden

Alles om me heen beweegt ver weg

Ik krimp ineen en verdwaal in de gang

De aarde beeft, ik heb het gevoel dat ik sterren zie

Maar in de duisternis is hun spoor verloren

De nacht in mijn ogen eindigt nooit

Ik voel me zwak en wil om hulp roepen

Ik zie zwart en schilder het op de muren

Laat dit koninkrijk niet mijn thuis zijn!

En buiten waait de wind keer op keer

Ik val terug in het niets en loop rond

Ik zing voor mezelf terwijl ik loop

Zodat ik weet dat ik er nog ben

En de wind, hij waait - en drijft me in mijn ledematen

Het lijkt mij dat ik iemand hoor praten

Buiten drijft de wind regen over het land

Een klein kind komt naar me toe in de gang

Het praat verward en duwt me tegen de muur

"Ik ben gekomen om de valse goden te onttronen"

Ik kwam en zag mezelf van hen verliezen

Nu zit ik hier en tel mijn demonen

En wil de wereld bombarderen met vragen

Wie komt er om je te verlossen?

Je hebt alles verraden en verkocht

Je bent verloren - het goede en het slechte

Ik zie je rennen voor je leven

En de wind blijft waaien, en opnieuw en opnieuw

Ik val terug in het niets en loop rond

Ik zing voor mezelf terwijl ik loop

Zodat ik weet dat ik er nog ben

En de wind, hij waait - en zingt zijn liedjes voor mij"

Mijn hart wordt zwaar, ik voel mijn ledematen trillen

Het kind valt stil en laat me verder gaan

Mijn hoofd bonst: je moet niet zo verbitterd zijn!

Ik loop rond en wil nog steeds knielen

Ik probeerde de tegenstelling te leven

Ik probeerde gewoon mezelf te zijn

Het werkte niet, het ging fout

Het leven zelf lijkt mij een vloek

Niets dat ik aanraak is permanent

Niets brengt terug wat verloren is gegaan

Het enige dat overblijft is mijn verdriet

De pijn en de herinnering aan geluk

En de wind blijft waaien, en opnieuw en opnieuw

Ik val terug in het niets en loop rond

Ik zing voor mezelf terwijl ik loop

Zodat ik weet dat ik er nog ben

En de wind, hij waait - waait steeds weer

Ik hoor de wind fluiten uit elke kier

Loop door de gang en volg zijn oproep

Ik voel zijn lucht om me heen cirkelen

En nat van het zweet door het spook rijden

Ik ben half zwevend, half hangend in de leegte

En kom eindelijk naar mijn kamer

Daar lig ik nu, net alsof ik was

En vraag de wind wat ik nog meer kan doen

Moet ik hoop nieuw geloof geven?

Heeft ze me niet zo vaak gek gemaakt?

Ik dommelt in en hoor mezelf denken:

Laat je dromen langer duren dan de nacht!

En buiten waait de wind keer op keer

Ik word 's ochtends wakker en loop rond

Ik zing voor mezelf terwijl ik loop

Zodat ik weet dat ik er nog ben

En de wind waait - en ik zing mijn liedjes