O'Dear - Birds In Row

For what it’s worth, I took your hand and walked the walk

Now, I admit I simply don’t give a fuck

There ain’t no cure to find between unpleasant arms

Oh Routine, you got my youth one hope at a time

You can’t help yourself if you just wait for change

I learned to whip the dust out of my chest

Our paper plane was simply born to crash

And I’ll make you pay for all the time I don’t have

Cause I don’t wanna be stuck in front of a jukebox

Repeating a song called «All illusions I had.»

I’ll burn down the stable

I’ll burn down the sweet

I’ll banish the normal and will make it a fear

I escape when you’re getting closer

I bet you thought it could last forever

There is no room for love

In the space you leave

Between the human being and the machine

This is a breakup letter

A light in the dark

A way to escape a train that just refused to start

You don’t shine for brilliant lovers

Just a star guiding salt-free sailors

A game that will definitely have to stop one day

A comfort that never really suited me

I wanna live

For the sake of the silence but your watch is ticking

I made a mistake and I had to repair it

Well, I burned down the stable

Burned down the sweet

But you’re still in the nights I spend trying to find some sleep

If life is a miracle

You keeping hiding it

Behind a repetitive schedule

And the money you put in my pocket

So, maybe, fuck you

For all the time it took

Every night

To stop the little voices and to close my eyes

For all the fear you’ve always injected into me

I only see one end to this:

I run away

Voor wat het waard is, ik pakte je hand en liep de wandeling

Nu geef ik toe dat het me gewoon geen fuck kan schelen

Er is geen remedie te vinden tussen onaangename armen

Oh routine, je hebt mijn jeugd hoop voor hoop tegelijk

Je kunt er niets aan doen als je gewoon op verandering wacht

Ik heb geleerd om het stof uit mijn borst te kloppen

Ons papieren vliegtuigje is gewoon geboren om te crashen

En ik laat je betalen voor alle tijd die ik niet heb

Omdat ik niet voor een jukebox wil zitten

Het herhalen van een nummer genaamd "All illusions I had."

Ik zal de stal afbranden

Ik zal het snoepje verbranden

Ik ban het normale uit en maak er een angst van

Ik ontsnap als je dichterbij komt

Ik wed dat je dacht dat het voor altijd zou kunnen duren

Er is geen ruimte voor liefde

In de ruimte die je verlaat

Tussen mens en machine

Dit is een ontbindingsbrief

Een lichtje in het donker

Een manier om te ontsnappen aan een trein die net weigerde te starten

Je schijnt niet voor briljante minnaars

Gewoon een ster die zoutvrije zeilers begeleidt

Een game die op een dag zeker moet stoppen

Een comfort dat nooit echt bij me paste

Ik wil leven

Omwille van de stilte, maar je horloge tikt

Ik heb een fout gemaakt en die moest ik herstellen

Nou, ik heb de stal afgebrand

Het zoete afgebrand

Maar je bent nog steeds in de nachten die ik doorbreng om te slapen

Als het leven een wonder is

Je blijft het verbergen

Achter een repetitief schema

En het geld dat je in mijn zak stopt

Dus, misschien, fuck you

Voor alle tijd die nodig was

Elke nacht

Om de stemmetjes te stoppen en mijn ogen te sluiten

Voor alle angst die je altijd in me hebt geïnjecteerd

Ik zie hier maar één einde aan:

Ik ren weg