Can't Leave - Birds In Row

Forever, nailed to the same old benches

We used to wear out together

Trying to forget all the shit we wouldn’t eat if we’d flee

And the final path to the domicile

It ain’t no city to give the fear of heights

It ain’t no city, it ain’t no town, just a goddamn trap

So, I stopped pretending this was good for me

Still I cannot leave, cannot flee, cannot run away

I’ll spend my time waiting for something better

I guess it’s a matter of temper

You cannot leave your heart glued into asphalt

And cannot love being out of the goddamn fight

You been searching for a home, searching for a reason

Cannot love, cannot breath, cannot lie, cannot leave

Voor altijd, genageld aan dezelfde oude banken

Vroeger waren we samen versleten

We proberen alle shit te vergeten die we niet zouden eten als we zouden vluchten

En het laatste pad naar de woonplaats

Het is geen stad om hoogtevrees te geven

Het is geen stad, het is geen stad, gewoon een verdomde valstrik

Dus ik stopte met doen alsof dit goed voor me was

Toch kan ik niet weggaan, niet vluchten, niet wegrennen

Ik zal mijn tijd besteden aan het wachten op iets beters

Ik denk dat het een kwestie van humeur is

Je kunt je hart niet in asfalt laten zitten

En kan er niet van houden om uit het verdomde gevecht te zijn

Je was op zoek naar een huis, op zoek naar een reden

Kan niet liefhebben, kan niet ademen, kan niet liegen, kan niet weggaan