The Mackenzies - Bill Callahan

My car broke down

In front of my house

I was turning it over and over

And an older man came runnin' out

He said «Don't you do that, son

You’ll only make it worse

I’ll call my buddy Koji

He can fix anything

And he owes me

And my just look at the time

It’s almost beer-thirty

Ya must be thirsty

Come on inside with me

Join the family"

Inside it seemed a place had already been laid for me

We never met before

Despite livin' next door

See I’m the type of guy

Who sees a neighbor outside

And stays inside and hides

I’ll run that errand another time

As Jack and I bonded over our love of Mel Tormé

And the early movies of Kid and Play

Brenda brought the drinks in on a tray

And said «For dinner you must stay»

It was such a comfy and cozy den

And I wished that Jack would call me «son» again

After dinner we talked some more

Brenda stretched and quickly said

«Let me show you to your bed»

There were photos on the wall

Of a boy maybe twenty-one or so

Leanin' against a brand new Camaro

I could tell by his eyes that he had died

Some time ago

And his room kept alive

I peaked outside through the blinds

At my house next door in the sun

Wife in the rec room

Kids’d be home from school soon

I thought I’d just shut my eyes for five

When I opened them again

Night had come

And brought two figures to the door

And they said «Son, it’s okay.»

«It's okay.

Son.

Son.

We’re okay.

We’re okay.»

Mijn auto viel in panne

Voor mijn huis

Ik draaide het keer op keer om

En een oudere man kwam naar buiten rennen

Hij zei: "Doe dat niet, zoon"

Je maakt het alleen maar erger

Ik bel mijn vriend Koji

Hij kan alles repareren

En hij is me iets schuldig

En kijk eens naar de tijd

Het is bijna bier-dertig

Je moet wel dorst hebben

Kom met me mee naar binnen

Sluit je aan bij de familie"

Binnen leek het alsof er al een plek voor me was gereserveerd

We hebben elkaar nog nooit ontmoet

Ondanks dat ik naast de deur woon

Kijk, ik ben het type man

Wie ziet een buurman buiten?

En blijft binnen en verstopt zich

Ik zal die boodschap een andere keer doen

Zoals Jack en ik een band kregen over onze liefde voor Mel Tormé

En de vroege films van Kid and Play

Brenda bracht de drankjes op een dienblad

En zei: "Voor het avondeten moet je blijven"

Het was zo'n comfortabele en gezellige kamer

En ik wenste dat Jack me weer «zoon» zou noemen

Na het eten hebben we nog wat gepraat

Brenda rekte zich uit en zei snel:

"Laat me je naar je bed wijzen"

Er hingen foto's aan de muur

Van een jongen misschien eenentwintig of zo

Leanin' tegen een gloednieuwe Camaro

Ik kon aan zijn ogen zien dat hij was overleden

Enige tijd geleden

En zijn kamer bleef in leven

Ik gluurde naar buiten door de jaloezieën

Bij mijn huis hiernaast in de zon

Vrouw in de recreatieruimte

Kinderen zouden snel thuis zijn van school

Ik dacht dat ik even mijn ogen zou sluiten voor vijf

Toen ik ze weer opende

De nacht was gekomen

En bracht twee figuren naar de deur

En ze zeiden: "Zoon, het is oké."

"Het is in orde.

Zoon.

Zoon.

We zijn in orde.

We zijn oké.»