35 - Bill Callahan

I can’t see myself in the books I read these days

Used to be I saw myself on every single page

'Twas nice to know my life had been lived before

But I can’t see myself in the books that I read anymore

Tired eyes wander

Into their own sight

Leaving a body unscripted

And forced to improvised

By being so much as I was

I was getting so far away

From anything that I had ever known

And everyone and night had fallen

I could no longer find my way, Lord

And the moon came up high

And I said take me home

To anyone as bright as day

But the fact of the sun comes

The fiction of the moon

The moon can make a false love feel true

It can make me still wanting you

Oh, the moon

I watched that old girl leave her stable tonight

And neither she nor I could look away

As she drew a map for me on the back of the masterplan

And you know I had to laugh

And I wished that I was like that moon on her path

Or that train on her track

'Cause when I looked out back

The road was pulling out so soft, fast and black

You know it takes what it gives back

And I’ve got your book in my lap

Ik kan mezelf niet zien in de boeken die ik tegenwoordig lees

Vroeger zag ik mezelf op elke pagina

'Het was leuk om te weten dat mijn leven eerder was geleefd

Maar ik zie mezelf niet meer in de boeken die ik lees

Vermoeide ogen dwalen af

In hun eigen ogen

Een lichaam zonder script achterlaten

En gedwongen om te improviseren

Door zoveel te zijn als ik was

Ik kwam zo ver weg

Van alles wat ik ooit had gekend

En iedereen en de nacht was gevallen

Ik kon mijn weg niet meer vinden, Heer

En de maan kwam hoog op

En ik zei breng me naar huis

Aan iedereen die zo helder is als de dag

Maar het feit van de zon komt

De fictie van de maan

De maan kan een valse liefde waar laten voelen

Het kan ervoor zorgen dat ik je nog steeds wil hebben

Oh, de maan

Ik zag dat oude meisje vanavond haar stal verlaten

En noch zij noch ik konden wegkijken

Terwijl ze een kaart voor me tekende op de achterkant van het masterplan

En je weet dat ik moest lachen

En ik wenste dat ik net als die maan op haar pad was

Of die trein op haar spoor

Want toen ik naar achteren keek

De weg liep zo zacht, snel en zwart weg

Je weet dat het neemt wat het teruggeeft

En ik heb je boek op schoot