Gib mir ein Zeichen - Betontod

An irgendeinen Tag, in irgendeinem Jahr

war es nichts mehr wie es einmal war.

Ein Weg tat sich auf und ich sollte ihn gehen,

wohin er mich führte konnte ich nicht sehen.

So autonom wie ein Sklave fühlte ich mich

wie ein Nadel im Heuhaufen — suchte ich dich.

E

s kam die Zeit der Vergängnis, denn Liebe macht blind.

Hier weht ein rauer Sturm, ein eiskalter Wind.

Nur ein Wort von dir und es wird weitergehen.

Und der Schmerz in mir er wird ein Ende nehmen.

Ich sehe das Feuer in deinen Augen,

eine Flamme die nie vergeht.

Ich habe aufgehört zu glauben,

ich könnte dir noch wiederstehen.

Eine lange Zeit habe ich gedacht

du wärst der Engel der über mir fliegt,

doch du bist das blutige Schwert,

das über mir schwebt und mich besiegt.

Nur ein Wort von dir und es wird weitergehen.

Und der Schmerz in mir er wird ein Ende nehmen.

Nur ein Wort von dir…

Gib mir ein Zeichen, welchen Weg soll ich gehen?

Sag mir wohin, wie kann ich dich verstehen?

Elke dag, elk jaar

het was niet meer zoals het was.

Er ging een pad open en ik zou het moeten bewandelen

Ik kon niet zien waar hij me heen leidde.

Ik voelde me zo autonoom als een slaaf

als een speld in een hooiberg - ik zocht je.

E

t kwam de tijd van verderf, want liefde is blind.

Er waait hier een harde storm, een ijzige wind.

Slechts één woord van u en het zal verder gaan.

En de pijn in mij zal eindigen.

Ik zie het vuur in je ogen

een vlam die nooit dooft.

Ik stopte met geloven

Ik zou je nog steeds kunnen weerstaan

Lange tijd dacht ik

jij zou de engel zijn die over me heen vliegt

maar jij bent het bloedige zwaard

die over mij zweeft en mij overwint.

Slechts één woord van u en het zal verder gaan.

En de pijn in mij zal eindigen.

Even een woordje van jou...

Geef me een teken, welke kant moet ik op?

Vertel me waar, hoe kan ik je begrijpen?