En natt i Köpenhamn - Benny Anderssons Orkester, Helen Sjöholm, Tommy Körberg

Cafeernas kulörta lyktor glittrar i kanales svarta vatten

Där ligger skeppen för mot stäv

Förtöjda längs en hög och stenklädd kaj

Glada människor pratar i munnen på varann

Och det är överfullt vid alla bord

Det sitter folk på kajen, en av männen ler mot mig

Jag är en ö av ensamhet i vimlet

Det blev som det kan bli

En natt i Köpenhamn

Vi gick till ett hotell, du skrev in oss i ditt namn

Jag minns en sprucken spegel, ett fönster står på glänt

Du vill att vi ska släcka men jag vill ha ljuset tänt

Det blev som det kan bli, en natt i Köpenhamn

Två främlingar som möts några timmar i en famn

Och sen var jag förlorad, du minns väl det min vän?

En gång för längesen, när du viskade mitt namn

En magisk sommarnatt i Köpenhamn

En stol blir plötsligt ledig och du tar den innan någon annan hinner

Och om jag hade velat protestera är det redan nu för sent

Servitrisen, den tjocka, som går förbi vårt bord

hon tar ingen som helst notis om dig

Och du slår ut med armarna och gör en hjälplös gest

I just den stunden började jag att älska

Du står kvar på en perrong

Ett ryck, så går mitt tåg igång

Och då ser jag framför mig

En bild av oss, ett liv med dig

De gekleurde lantaarns van de cafés schitteren in het zwarte water van de gracht

Daar liggen de schepen voor de boeg

Afgemeerd langs een hoge en met stenen beklede kade

Gelukkige mensen praten elkaar in de mond

En het is druk aan elke tafel

Er zitten mensen op de kade, een van de mannen lacht naar me

Ik ben een eiland van eenzaamheid in de drukte

Het was zoals het kan zijn

Een nacht in Kopenhagen

We gingen naar een hotel, je schreef ons in je naam

Ik herinner me een gebarsten spiegel, een raam staat op een kier

Je wilt dat we het uitdoen, maar ik wil het licht aan?

Het was zoals het kan zijn, een nacht in Kopenhagen

Twee vreemden die elkaar een paar uur lang in een knuffel ontmoeten

En toen was ik verdwaald, weet je nog dat mijn vriend?

Er was eens, toen je mijn naam fluisterde

Een magische zomernacht in Kopenhagen

Een stoel komt plotseling vrij en je neemt hem voordat iemand anders tijd heeft

En als ik had willen protesteren, is het al te laat

De serveerster, de dikke, die langs onze tafel loopt

ze neemt geen notitie van je

En je slaat uit met je armen en maakt een hulpeloos gebaar

Op dat moment begon ik lief te hebben

Je bent achtergelaten op een platform

Een eikel, dan gaat mijn trein

En dan zie ik voor me

Een foto van ons, een leven met jou